პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

ფოთლები უფრო ლამაზად ბერდებიან

– რა გქვია?

– ფოთოლა.

– ლამაზი ხარ, გიხდება ყვითელი ჯუბა.

– ეჰ, იქნებ მიხდება კიდეც, მაგრამ ეს შემოდგომის სამოსია.

– გიხდება. ანათებ. რაც მზემ სხივები მოგვაკლო, თქვენ მივსებთ ამ დანაკლის.

– მზის სხივები ჩვენც მოგვაკლდა. მან გაგვიხუნა ყმაწვილქალობა.

– მზეს რას ერჩი, სითბო არ გიყვარს?

– სიცივე არ მიყვარს. როგორც კი ნამი თრთვილად იქცევა, ჩვენც ვიხოცებით.

– თქვენ? ყველა ერთად?

– ყველა. ყუნწის ბოლოზე წყლის წვეთი გვეყინება, ფართოვდება, ხეთქავს უკანასკნელ უჯრედებს, რომლებითაც თავს ვიმაგრებთ  და ჩვენც ვცვივით.

– სევდიანი ამბავია… თუმცა ერთურთის დაკარგვის ტკივილი არ გეცოდინებათ.

– რისი ტკივილი?

– …აი, იმას რა ჰქვია, ხევის გაღმა რომ მოჩანს, წითელკაბიანს?

– არ ვიცი, შორია და ხმას ვერ ვაწვდენთ ერთმანეთს. ისე, არც მათ უყვართ სიცივე. მზე რომ მოაკლდებათ, ჩვენსავით უხუნდებათ ქლოროფილი. სიბერეს ვერ ეგუებიან და წითლად იღებებიან. კეკლუცობენ, თუმცა სულ ტყუილად – პირველი ყინვები დააჭერს თუ არა, ვეღარ შველით ანტოციანინები და მათი წითელი ფერი.

– თქვენც ხომ იღებებით ყვითლად?

– ჩვენ? როგორ გეკადრება. ყვითელი ფერი ჩვენი კაროტინოიდების დამსახურებაა, რომლებიც დაბადებიდანვე გვაქვს. უბრალოდ, ზაფხულში ქლოროფილის აბჯარს ვისხამთ, რომ ქვეყნიერებას ჟანგბადი მივაწოდოთ… თანდათან ქლოროფილის პერანგი გვიცვდება და ვრჩებით კაროტინოიდების ამარა.

– არ ვიცოდი…

– თქვენ როგორ ბერდებით?

– რაღაცით თქვენ გგავართ. ჩვენ მელანინი გვაქვს, რომელიც თანდათან გვიხუნდება, სხვა პიგმენტი კი არ გაგვაჩნია, ამიტომ ვთეთრდებით. ამას ჭაღარას ვეძახით.

– ესე იგი როცა საკუთარ თმაში ჭაღარას შეამჩნევთ, მაშინ იწყება თქვენი სიბერე?

– არა.

– აბა?

– მაშინ, როცა შვილის თმაში შეამჩნევ…

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი