პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

აქტივობები დისტანციური სწავლებისას

სწავლების პროცესში მასწავლებლები ყოველთვის ვცდილობთ ისეთი აქტივობების გამოყენებას, რომლებიც მოსწავლეებს განტვირთავს. განსაკუთრებით საჭირო და აუცილებელია ეს დისტანციური სწავლებისას, როდესაც ბავშვები მონატრებულნი არიან სკოლას, თანაკლასელებს, მასწავლებლებს. ხშირად უნდა ვეცადოთ, რომ მოსწავლეებთან, საგაკვეთილო პროცესის გარდა, გამოვყოთ დრო მათთან საურთიერთოდ, რადგან თუ სკოლაში ამ ყველაფერს გაკვეთილებს შორის შესვენებაზე, კლასგარეშე აქტივობაზე, სპორტულ მოედანსა თუ დაგეგმილ ექსკურსიაზე ვახერხებდით, დისტანციურმა სწავლებამ ეს თითქოს ერთ დიდ ყუთში მოათავსა და ჩარაზა.

მოსწავლეები სკოლაში მხოლოდ საგნებს არ სწავლობენ. მათ უვითარდებათ სოციალური უნარები, რაც, სამწუხაროდ, დისტანციური სწავლების დროს ნაკლებად ხერხდება. ამიტომ ყოველთვის ვცდილობ, მოსწავლეს შევთავაზო ისეთი სახალისო აქტივობები, რომლებიც მათ გადახალისებას შეუწყობს ხელს. მქონდეს მეტი კომუნიკაცია მათთან.

შემოგთავაზებთ რამდენიმე აქტივობას, რომლებიც ვფიქრობ, ამოასუნთქებს და გაახალისებს ჩემს მოსწავლეებს, და ხელს შეუწყობს სტრესული მდგომარეობის შემსუბუქებას.

  • სიყვარულის ჩატი – თიმსში გვაქვს ჩატი, სახელწოდებით „სიყვარული“ (სათაური მოსწავლემ მოიფიქრა), სადაც ერთმანეთთან, გაკვეთილების გარდა, ნებისმიერ დროს გვაქვს კომუნიკაცია. ვუგზავნით ერთმანეთს მისალოც და ხმოვან შეტყობინებებს. ვუზიარებთ ჩვენს გეგმებს, დღის განმავლობაში მომხდარ სიახლეებს, ან უბრალოდ მოვიკითხავთ ერთმანეთს. მოსწავლეები მიზიარებენ თავიანთ გეგმებს, ფიქრებს, ემოციებს. სიყვარულის ჩატი გვეხმარება ერთმანეთის მიმართ კომუნიკაციის დამყარებაში. ერთიანობის შენარჩუნებაში.

  • ,,პროფესია მასწავლებელი“ – ვფიქრობ დისტანციური სწავლებისას მასწავლებლებსაც არ აწყენდათ ცოტა გახალისება. ყოველთვის ვცდილობ, საკუთარი პროფესიის აღმნიშვნელი სიტყვა ,,მასწავლებელი“ სხვადასხვა ნივთებზეც იყოს აღბეჭდილი. იქნება ეს სამაჯური, ყელსაბამი, სვიტერი თუ სხვა. ძალიან ბევრი სახის გამოწვევა არსებობს და ყოველთვის მიყვარს მასში მონაწილეობა. ვიფიქრე, რა მოხდება თუ კი ჩემს კოლეგებს შევთავაზებ გამოწვევას სახელწოდებით „პროფესია მასწავლებელი“? გამოწვევის მიზანი კი მასწავლებლის პროფესიის პოპულარიზაცია იქნება. გადავწყვიტე, რატომაც არა და საქმეს შევუდექი.

გულსაბნევითა და წარწერიანი ჰუდით „მასწავლებელი“ გადავიღე ფოტო, გავუკეთე გამოწვევის აღწერა, მიზანი, გამოსაწვევად მოვნიშნე მასწავლებლები და განვავთავსე სოციალურ ქსელში. გამოწვევას საკმაოდ დიდი გამოხმაურება  მოჰყვა. აღმოჩნდა, რომ ბევრი პედაგოგის საყვარელი პროფესია მათსავე ნივთებზე მრავლად იყო დატანებული. იქნებოდა ეს ფინჯანი, ჩანთა, გულსაბნები, კალამი, პირბადე თუ სხვა. მასწავლებლები იღებდნენ ფოტოებს ნივთებთან, სადაც სიტყვა ,,მასწავლებელი“ ეწერა, დებდნენ სოციალურ ქსელში და იწვევდნენ კოლეგებს.

(შევარჩიე მასწავლებლების მიერ ატვირთული რამდენიმე საინტერესო ფოტო).

  • ,,გაუზიარე შენი საყვარელი წიგნი სხვას“ – ამ სახელწოდებით მოსწავლეებს შევთავაზე ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი წიგნი. ვთხოვე, აერჩიათ ერთი წიგნი, გაეკეთებინათ მისი მოკლე აღწერა, გადაეღოთ ფოტო წიგნთან და გამოეგზავნათ. მოსწავლეების მიერ გადმოგზავნილი ფოტოები თავისი აღწერით განვავთავსე სოციალურ ქსელსა და ჩვენი კლასის გვერდზე. გამოვიწვიეთ ჩვენი სკოლის ყველა დაწყებითი კლასის მოსწავლე და ასევე სხვა სკოლაც. ამ გამოწვევის მიზანი იყო, მოსწავლეებს გაეწიათ წიგნისთვის პოპულარიზაცია და მისი აღწერით ინტერესი გამოეწვიათ თავის თანატოლებში. მოსწავლეებმა საკმაოდ საინტერესოდ აღწერეს საყვარელი წიგნი და ვფიქრობ, ბევრს გაუჩინეს მისი წაკითხვის სურვილი.

  • კითხვის საათი – წიგნზე გამოწვევის შემდეგ ერთ-ერთი მოსწავლისგან წამოვიდა იდეა, რომ ერთმანეთისთვისაც გაგვეზიარებინა კითხვის გამოცდილება. რა თქმა უნდა, მოსწავლის ამ არაჩვეულებრივ იდეას განვითარება სჭირდებოდა, ამიტომ მათ შევთავაზე  კვირაში ერთხელ თიმსში შეკრება, სასურველი თემის მოსამზადებლად და განსახილველად. მათ შეეძლოთ რომელიმე ლექსის, მოთხრობის მონაკვეთის, საინფორმაციო ტექსტის ან ნებისმიერ საკითხზე მომზადებული პრეზენტაციის წარდგენა. შემდეგ კი ერთობლივად უნდა გვემსჯელა. შეხვედრები საინტერესოდ წარიმართა. რამდენიმე მოსწავლემ საკუთარი ნაწარმოები შემოგვთავაზა, ზოგმა მოთხრობა წაიკითხა, ზოგმა საინფორმაციო ტექსტი გაგვაცნო ჩვენთვის უცნობ ცხოველზე. წაკითხვის შემდეგ ვსვამდით შეკითხვებს, ვმსჯელობდით და გამოვხატავდით საკუთარ აზრს.
  • მოსწავლის იდეა ჩემთვის ინსპირაცია აღმოჩნდა. ახალი წლის დღეებიც ახლოვდებოდა. ამიტომ მოსწავლეებს შევთავაზე, გაკვეთილების შემდეგ დაგვესვენა და ისევ შევკრებილიყავით თიმსში თავისუფალ ფორმატში. თან ახალ წიგნს წავუკითხავდი. ვთხოვე მათ, მოემარაგებინათ სასუსნავი, მოკალათებულიყვნენ გემრიელად და თავი კომფორტულად ეგრძნოთ. რამდენიმე საათში მოვიმარაგე ჩაი და სასუსნავები, და ნაძვის ხესთან მოკალათებულმა, მოსწავლეებთან შეხვედრა გავმართე. ისინიც ჩემსავით მომზადებული იყვნენ. ზოგი წამოწოლილიყო, ზოგს საყვარელი ძაღლი ეჯდა კალთაში, ზოგიერთი მოსწავლის გვერდით პატარა ძმის თავი მოჩანდა. მოკლედ, არაფორმალურად დავიწყეთ შეხვედრა. გადავშალე ლელა ცუცქირიძის წიგნი „ატუსა და მატუსა“, დავიწყე საოცარ ტყუპებზე კითხვა და სასიამოვნოდ გავატარეთ დრო. ამას სისტემატური სახე მივეცი და კვირაში ერთხელ, ორ თავს ვკითხულობთ.

 

ვფიქრობ მსგავსი არაფორმალური შეხვედრები მოსწავლეებთან დისტანციური სწავლების სიმძიმეს ცოტა მაინც შეამსუბუქებს. მართალია, ვერაფერი შეედრება მოსწავლეებთან პირისპირ გატარებულ დროს, მაგრამ მათ ხომ სჯერათ, რომ მასწავლებლებს ჯადოსნური ძალა აქვთ. ბევრი რამ შეგვიძლია, მათ შორის დისტანციის შემცირებაც კი. ამიტომ შევამციროთ მანძილი მოსწავლეებთან და მათაც და საკუთარ თავსაც შევუმსუბუქოთ ეს რთული გამოწვევა, რომელსაც დისტანციური სწავლება ჰქვია. შევამოკლოთ და მაქსიმალურად გავაუფერულოთ მანძილი.

 

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

კათედრის შეხვედრები

მოგონებების მცველი

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი