„საერთო ველი აერთიანებს ატომებსა და გრძნობებს, ადამიანებსა და საგნებს, ჩვენი შინაგანი გრძნობები ცვლიან აღქმასა და, შესაბამისად, მატერიის გარეგნულ მდგომარეობას სუბატომურ დონეზე“.
გრეგ ბრეიდენი
„თუ თქვენ ფიქრობთ, რომ შეგიძლიათ ან არ შეგიძლიათ, თქვენ ორივე შემთხვევაში მართალი ხართ!“
ჰენრი ფორდი
მაღვიძარა
ალბათ ყველას გქონიათ შემთხვევა, დაწოლის წინ მაღვიძარას რომ მომართავთ და თან რომ ფიქრობთ: კარგი იქნება, მანამდე გაგეღვიძოთ, ვიდრე მაღვიძარა „ამღერდება“. ერთხელაც მოვმართე მაღვიძარა ამავე ფიქრით და მეორე დილით მანამდე გამეღვიძა, ვიდრე ის დარეკავდა (სულ რაღაც 2-3 წუთით ადრე); კმაყოფილმა გავთიშე მაღვიძარა და ბედნიერი ავდექი, რომ მისმა ხმამ „არ დამიფრთხო ანგელოზები“. ამ შემთხვევის შემდეგ კი სულ ასე ხდება: საკმარისია, მოვმართო მაღვიძარა და მორჩა! საჭირო დროს აუცილებლად გამეღვიძება 2-3 წუთით ადრე, რომ მისი ხმა არ ჩამესმას უსიამოვნოდ. მაგრამ ერთი შემთხვევაც რომ დავუშვა, რომ უბრალოდ გავიფიქრო, 8 საათზე ავდგე და მაღვიძარა არ მოვმართო, უკვე წესი „აღარ მუშაობს“.
ამ ამბავმა თავის დროზე ბევრ რამეზე დამაფიქრა. ეს ყველაზე მარტივი შემთხვევაა, ცხოვრებაში სხვა მრავალიც ყოფილა და ალბათ თქვენც შეგმთხვევიათ და დაუფიქრებიხართ: მაგალითად, მეგობარი გაგახსენდათ მოულოდნელად, რომელმაც ცოტა ხანში დაგირეკათ, ტრანსპორტში გვერდით მჯდომისგან უსიამოვნო განწყობა დაგეუფლათ, იმის მიუხედავად, რომ ხმა არ ამოუღია…
- რა ხდება იმ დროს, როდესაც სურვილებს ვიფიქრებთ და სწრაფად გვისრულდება? თითქოს ამაში ვიღაცის ხელი ურევია?
- როგორ შთავაგონეთ, ჩვენდა უნებურად, ჩვენი არაცნობიერი ისე, რომ ის გააკეთა, რაც და როგორც გვსურდა? და იქნებ მხოლოდ ამ მარტივი დავალებების გადაწყვეტა არ შეუძლია და იქნებ სხვაც გვეცადა?
- ან რა საფუძველი აქვს პლაცებოს არსებობას? და საერთოდ, რას ნიშნავს „განკურნება“? მე შელოცვებით განკურნებული ადამიანებიც მინახავს, სოფლებში დღესაც არიან ასეთები…
- ჰოდა, რა ხდება? რა არის ინტუიცია? რა ვიცით მის შესახებ?
ამ შემთხვევებიდან შეგვიძლია უფრო შორსაც წავიდეთ… მაგალითად, არაერთხელ გარკვეულ საკითხებზე წიგნს ვეძებ და მოულოდნელად და სრულიად შემთხვევით ვიღაც მთავაზობს, ან ნეტში გადავაწყდები, ან წიგნის მაღაზიაში ზუსტად იმ საკითხებზე, რომლებზეც ვფიქრობდი, არადა, თითქოს, „არსად იშოვებოდა“.
ამ დროს მიფიქრია, რომ რაც უფრო ღრმა და ინტენსიურია ჩვენი ინტერესი, რაც უფრო მეტი ემოციაა დაკავშირებული მასთან, მით მეტად იქმნება მიზიდულობა, მაგნეტიზმი, რაც სასურველს იზიდავს. ამას ყალბად ვერ გააკეთებთ და ძალიანაც რომ ეცადოთ, მაინც არაფერი გამოვა. ეს სულ სხვა რიტმი და ვიბრაციაა, ჩვენი ცნობიერების სხვა სიღრმე.
ერთ რამეს მივხვდი: ჩვენ გვყავს ვიღაც „ძალიან ახლობელი“ პარტნიორი, რომელიც სულ მზად არის დაგვეხმაროს. მთავარია, მისი ენა ვისწავლოთ. და მე დავიწყე ამ საიდუმლო ენის ძიება, რათა დიალოგი არაცნობიერთან უფრო შთამბეჭდავი და რეალობის შემცვლელი ყოფილიყო.
ფსიქოლოგიის სახელმძღვანელოებს თუ გადახედავთ, აღმოაჩენთ, რომ ამ არაცნობიერს ხშირად „ჯინადაც“ მოიხსენიებენ… ზღაპრებშიც ბევრ მინიშნებას შეხვდებით: „ბუმბული დაწვი და შენთან გავჩნდები“ და მრავალი სხვა.
ბავშვობაში ეს შესაძლოა ფანტაზიად გვეჩვენებოდა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც რეალობის სხვა მხარეს გავიხედავთ, დავინახავთ, რომ უფრო მეტი რეალობა ფიზიკური რეალობის მიღმაა. ჩვენ კი ჯადოსნური ჯოხის მფლობელი ვართ, როცა შეგვიძლია, უბრალოდ ვთქვათ: დაე, ასე იყოს! – და მოულოდნელად რეალობა შეიცვლება!
ის, რაც ზღაპრებით, მითებით, თქმულებებით მარტივად გადმოიცემა, მეცნიერულად უფრო რთულად იხსნება, თუმცა შეგვიძლია, ამოვირჩიოთ, საიდან მივიღოთ „მაგიის გაკვეთილები“ და, რაც მთავარია, გავაცნობიეროთ, რაში გვჭირდება? როგორ და რატომ გვინდა, რომ შევცვალოთ ჩვენი რეალობა?
მაშ ასე, საიდუმლო ენის გაკვეთილები, ანუ როგორ დავამყაროთ კონტაქტი არაცნობიერთან?
- გამარჯობა, მე ცნობიერი ვარ, შეიძლება დავილაპარაკოთ?
- არ მესმის…
- ცნობიერი ვარ მეთქი, კარი გამიღე!
- ვერ გხედავ!
- იცი, რამდენი ხანია, გეძახი? რას ჰქვია, არ გესმის და ვერ მხედავ?
- ვერაფერს ვგრძნობ… ვინა ხარ, რატომ ხმაურობ?
კავშირის დასასრული
ცნობიერი ზის და ფიქრობს: რა სიტყვა უნდა უთხრას ისეთი? ან იქნებ სულაც რაღაც კოდი არსებობს? აი, პაროლივით რომ აკრეფ და უცებ კავშირზე გახვალ? ფაქტია, რომ უბრალოდ სიტყვების არაფერი ესმის… რაღაც გზა ხომ უნდა არსებობდეს?
და უცებ მახსენდება: გაიხსენეთ, აბა, როგორ მუშაობს Google-ის ალგორითმი? მაგალითად, იმ დღესაც ვეძებდი Canon-ის კამერას და უცებ სოციალურ ქსელებში ყველგან Canon-ის რეკლამა ამომიყარა… იმდენი ვძებნე, რომ საძიებოში პირველივე ბგერაზე C – უკვე Canon-ს მიგდებდა… და უცებ მივხვდი, რომ სიხშირე და ინტენსივობა ჩემი სურვილების იდენტიფიკაციასა და ფიქსაციას ახდენდა და ვიფიქრე: იქნებ ეს წესი არაცნობიერთანაც ჭრის მეთქი!
ფსიქოლოგები ხშირად ჩვენს არაცნობიერ გონებას მართლაც Google-ს ადარებენ. სადაც უამრავი ინფორმაციაა ჩატვირთული და რომელიც წამებში ამუშავებს მონაცემებს. ეს ჩვენი მყარი დისკია, რომელიც თავისით არასდროს იშლება. მთავარია, კითხვის სწორად ფორმულირება.
„მთელი სამყარო გისმენთ თქვენ და რეაგირებს თქვენს ენერგეტიკულ ხელწერაზე, საჭიროა დაეუფლოთ სამყაროს საიდუმლო ენას. ეს ენა არის ვიბრაცია. სამყაროში ყველაფერი ვიბრაცია და ენერგიაა. არსებობს წარმატების ენა/ვიბრაცია, ბედნიერების ენა/ვიბრაცია, სიყვარულის ენა/ვიბრაცია…. „ – ამას ჯონ კეხო ამბობს და გვასწავლის კიდეც მეთოდს, როგორ უნდა მივაღწიოთ სასურველის მატერიალიზაციას და ამაში არაცნობიერი როგორ დავიხმაროთ.
ყველაფერი ენერგია და ვიბრაციაა… და კიდევ ინტენსივობა… ინტენსივობით „მკვრივდება“ ჩვენი სურვილების ჰოლოგრამა და სულ უფრო მეტად აქვს მატერიალიზაციის შესაძლებლობა….
მოდი, არაცნობიერთან ურთიერთობას მარტივი და ნაცადი გაკვეთილით დავიწყებ. მაშ, ასე:
წესი 1 – ჩვენს არაცნობიერს არ ესმის ნაწილაკი „არ“
ეს რას ნიშნავს? ეს ნიშნავს იმას, რომ ფიქრების ფორმულირება უნდა მოხდეს ამ ნაწილაკის გარეშე, რათა არაცნობიერმა ხატებით აღიქვას და არ შეფერხდეს. აი, ერთი მარტივი მაგალითი:
ძაღლი ზის – ამ სურათის წარმოდგენა სწრაფად ხდება, შესაბამისად, ის ერთნაირად კარგად ესმის ცნობიერს და არაცნობიერს; ასევე სწარფად აღიქვამს წინადადებას: ძაღლი გარბის! მაგრამ რაც შეეხება „არ“ ნაწილაკის გამოყენებას: ძაღლი არ გარბის. ამ სურათის წარმოდგენა რთულდება: თუ ძაღლი არ გარბის, ის შეიძლება ან ზის… ან ჭამს, ან ძინავს…ან…ან… ფორმულირება არ არის ზუსტი და კონკრეტული.
ეს მარტივი ნიმუში შეგვიძლია გადავიტანოთ ჩვენს რთულ სურვილებზე და მიხვდებით, რატომ არ უნდა გამოვიყენოთ ნაწილაკი „არ“ ფიქრების ფორმულირებისას.
კავშირის დასაწყისი
გაგრძელება იქნება…
