“ეზოში ბავშვები არ არიან” – შემომჩიოდა ჩემი მეორეკლასელი შვილი, როდესაც ეზოში ჩასვლას ვთხოვდი სათამაშოდ, მას კი მარტოს არ სურდა თამაში. სექტემბერში, სწავლის დაწყებისთანავე, ეზოები დაცარიელდა. ბავშვების ხმაური მიწყდა და არც ფეხბურთის თამაშისგან და კედელზე ენერგიული დარტყმებისგან თავგაბეზრებული მეზობლების ყვირილი ისმოდა. ისინი სახლში ჩაიკეტნენ; აღარც სკუტერით, აღარც სკეიტით და ველოსიპედით მოქრიალე ბავშვები აღარსად ჩანდნენ. დაიწყო რუტინა, საინტერესოც და ცოტათი გულის გამაწვრილებელიც.
რუტინა სტრუქტურირებული რეჟიმია, რომელიც შესასრულებელი აქტივობების მიხედვით არის დაგეგმილი და ბავშვის ძირითად საჭიროებებზეა მორგებული. ასეთი საჭიროებებია: დროული ძილი, დროული კვება, სავალდებულო საქმიანობები. ბავშვის რუტინის აუცილებელი კომპონენტია ასევე ფიზიკური აქტივობაც. ასევე მნიშვნელოვანია, დროის გამონახვა და მისთვის ყურადღების დათმობა. ფიზიკური აქტივობის, როგორც ბავშვის განვითარების მნიშვნელოვანი კომპონენტის შესრულებას, განსაკუთრებით უნდა ვესწრაფვოდეთ მშობლები და ხელს უნდა ვუწყობდეთ ბავშვის აქტიურ დასვენებას და გართობას.
სამწუხაროდ, ხშირად, ისევ ჩვენ – მშობლები, როდესაც ჩვენი შვილები სწავლას შეუდგებიან, პირველივე კლასიდანვე ვტვირთავთ მათ უზარმაზარი პასუხისმგებლობებით, რაც არათუ მათ ემოციურ ჯანმრთელობაზე, ასევე ფიზიკურ ჯანმრთელობაზეც უარყოფითად აისახება, რადგან მათ აღარ რჩებათ დრო ფიზიკური დასვენებისთვის, თამაშისთვის და მუდმივად უფროსებივით “გადარბენის” რეჟიმით ცხოვრობენ… ან, როგორ უნდა იკმარო დღის განმავლობაში რამდენიმე ათეული წუთი, სკოლის დერეფნებში სირბილისთვის?! ნამდვილად, არ კმარა!
როდესაც, სკოლის მოსწავლეს არ რჩება დრო თამაშისთვის, მას შესაძლოა ჩამოუყალიბდეს სკოლის მიმართ უარყოფითი დამოკიდებულება და გაუჩნდეს პროტესტი. უნდა გვახსოვდეს, რომ სკოლამდელი ბავშვის და ასევე დაწყებითი საფეხურის მოსწავლის განვითარების მთავარი სტრატეგია და ერთ-ერთი მთავარი აქტივობა არის ისევ თამაში და არ უნდა უგულებელვყოთ ის. თუ თამაში, საკლასო ოთახის ფანჯრებს მიღმა, ღია და დაცულ სივრცეში განხორციელდება, მით უფრო სასიკეთო იქნება ბავშვებისთვის.
ჩვენს ისედაც შემჭიდროვებულ და წუთებზე გათვლილ რუტინაში მნიშვნელოვანია, ყოველდღიურად გამოვნახოთ დრო ბავშვის ფიზიკური გართობისა და თამაშისთვის. მშობლების ამ საკითხში დასარწმუნებლად კი შესაძლოა მოვიშველიოთ ის კვლევები და მათი შედეგები, სადაც ასახულია, თუ როგორი ცხოვრების წესით აღწევენ მოსწავლეები წარმატებას ცხოვრებაში.
ბავშვები აღწევენ წარმატებას სკოლაში:
რომელთაც მოწესრიგებული აქვთ ძილის რეჟიმი;
რომელთაც რჩებათ თავისუფალი დრო დღის განმავლობაში;
ბავშვები, რომელთაც ნაკლები შეხება აქვთ ტექნოლოგიებთან;
და ასევე, ის ბავშვები, რომლებსაც აქვთ სახლში თამაშის გამოცდილება და წახალისებული არიან პრობლემების დამოუკიდებლად გადაჭრისათვის.
თამაში ბავშვის განვითარების მნიშვნელოვანი კომპონენტია, მით უფრო ფიზიკური აქტივობა, რომელიც ბავშვისთვის მნიშვნელოვანია როგორც ფიზიკური, ასევე ფსიქიკური ასპექტითაც. გარდა ამისა, ბავშვი რომელიც ღია სივრცეში თამაშობს, იხარჯება ფიზიკურად და სხვა ბავშვებთანაც ამყარებს ურთიერთობას, ეს მრავალმხრივ დადებითად მოქმედებს მის ფიზიკურ თუ ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე. ფიზიკურად აქტიური ბავშვები კი სკოლაში უკეთ სწავლობენ და აკადემიური და სოციალური უნარებითაც გამოირჩევიან.
შორენა ტყეშელაშვილი
