ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში რაიონებსა და რეგიონებში ძალიან ბევრი ახალგაზრდული მუშაკი გამოჩდა. ეს ადამიანები ცდილობენ, რომ საკუთარ თემში არსებული რეალობა უკეთესობისკენ შეცვალონ: აწყობენ შეხვედრებისთვის სივრცეებს, საკუთარი და მოზიდული სახსრებით არემონტებენ ბიბლიოთეკებს, მედიათეკებს; თანასწორგანმანათლებლობის პრინციპით, ცდილობენ, დაეხმარონ თანატოლებს საჭირო უნარებისა და კომპეტენციების განვითარებასა და გამოყენებაში.
თუმცა, სახელმწიფო დონეზე, ამ ტიპის აქტივობები საკმარისი არ არის. ჩვენ ხშირად ვსაუბრობთ მოსწავლეთა ნაკლებტოლერანტულობაზე, ნაკლებინფორმაციულობასა და განსხვავებულის მიმღებლობის დაბალ მაჩვენებელზე.
სასკოლო მასალა, რომელიც ეროვნულ სასწავლო გეგმას ეფუძნება, მეტ-ნაკლებად ახერხებს ამ კომპეტენციათა განვითარებას, თუმცა, თუ გავითვალისწინებთ რამდენად ინფორმირებულები, მიმღებლები არიან თვითონ მასწავლებლები, ფასილიტატორები, ეს კიდევ ერთ პრობლემად წარმოგვიდგება. პროცენტული მაჩვენებლით, მასწავლებელთა საშუალო ასაკი საქართველოში შემდეგნაირად გამოიყურება:
მასწავლებელთა დიდ ნაწილს, რომელიც მაღალ ასაკობრივ კატეგორიაშია, არ აქვს ციფრულ-ტექნოლოგიური უნარები, შესაბამისად, ეს ჯგუფი მოკლებულია იმ ინფორმაციულ სიკეთეებს, რომლებიც ამ კომპეტენციის არსებობის შემთხვევაში უნდა მიეღო და გაევრცელებინა. საბოლოოდ, გამოდის ის, რომ თუნდაც სასკოლო რეალობაში, მოსწავლემ იცის, რა მოხდა დამოუკიდებელი საქართველოს ისტორიაში 1921 წელს, თუმცა ამ საკითხზე მასწავლებლისგან არ სმენია თანამედროვე ისტორიკოსების, მეცნიერების მოსაზრებები.
განათლებაში მცირე ფინანსური რესურსი ის საკითხია, რომელიც სხვადასხვა პოლემიკის დროს ხშირად მოჰყავს საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს გამამართლებელ არგუმენტად. ამ შემთხვევაში, ასევე არახელსაყრელ ვითარებაშია და კიდევ უფრო მეტად საკანონმდებლო პოლიტიკის თუ ფინანსური პოლიტიკის ყურადღების ცენტრში ხვდება არაფორმალური განათლება.
ამ ვითარებაში საუკეთესო გამოსავალი იქნებოდა არაფორმალური განათლების მუშაობის საკანონმდებლო დონეზე აღიარება და სკოლებში ახალგაზდრული მუშაკების არსებობის ხელშეწყობა სპეციალური სახელმწიფო პროგრამებით. მოხდებოდა კადრობრივი და მატერიალური რესურსების გაზიარება რეალობის უკეთესობისკენ შესაცვლელად.
საზოგადოებრივ, მოხალისეობრივ საწყისებზე მომუშავე ერთეული პირები თუ ჯგუფები დიდხანს ვერ ახერხებენ კოორდინირებას, თუნდაც იმის გამო, რომ რაღაც მომენტში დგებიან ბევრი პრობლემური გამოწვევის წინაშე: არ აქვთ ადგილი, სადაც შეიკრიბებიან და დაგეგმავენ სამომავლო ღონისძიებებს დ ა.შ. თუ განათლების სამინისტრო ხელს შეუწყობს ახალგაზრდულ მუშაკებს, მათ გაუჩნდებათ სივრცეები სკოლის შენობაში, სადაც მოახერხებენ, როგორც ფასილიტაციას, ასევე ამ პროცესისების დაგეგმვას, უკუკავშირების შეფასებას. სკოლაში კოორდინირებულ და დაგეგმილ აქტივობებს და გაძლიერებულ ახალგაზრდულ კლუბებს კი უფრო მძლავრად შეეძლებათ სკოლის გარეთ, თემში, საზოგადოებაში მოახდინონ ეფექტური ცვლილებები.
ცხრილი – https://edu.aris.ge/news/skolebshi-axalgazrda-maswavleblebis-deficitia.html
