პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

წიგნები, რომლებიც ფილმებად იქცნენ

წიგნი: ელიზაბეტ ჯილბერტი – „ჭამე, ილოცე, გიყვარდეს“ (2006)
ფილმის რეჟისორი რაიან მერფი (2010)

„ბედნიერი ვარ (უკვე რამდენიმე თვეა, ასე ვფიქრობ) და მინდა, რომში დავბრუნდე. რაღაც უნდა გავაკეთო დევიდთან დაკავშირებით. უკვე დროა, რომ ერთხელ და სამუდამოდ ყოველგვარი ურთიერთობა დავასრულოთ. ოფიციალურად უკვე დაშორებული ვართ, მაგრამ სადღაც გულის კუნჭულში კიდევ იყო დარჩენილი იმედი, რომ ოდესმე ბედი (შეიძლება ჩემი მოგზაურობის ან ერთწლიანი განშორების შემდეგ) კიდევ ერთხელ გვეცადა. ჩვენ გვიყვარდა ერთმანეთი, ამას წყალი არ გაუვა. უბრალოდ ვერ ვახერხებდით, რომ ერთმანეთი სასოწარკვეთილებაში არ ჩაგვეგდო, არ გვეყვირა ერთმანეთისთვის, არ დაგვემძიმებინა ერთმანეთის სულები… შემდეგ დევიდმა ასეთი გიჟური წინადადება შემომთავაზა ნახევრად ხუმრობით: „მოდი უბრალოდ ვაღიაროთ, რომ ცუდი ურთიერთობა გვაქვს და როგორმე მოთმინებით ავიტანოთ ერთმანეთი”.  რა მოხდებოდა, თუ ვაღიარებდით, რომ ერთმანეთს ნერვებს ვუშლიდით, განუწყვეტლივ ვეომებოდით, იშვიათად გვქონდა სექსი და მაინც უერთმანეთოდ სიცოცხლე არ შეგვეძლო…

ჩვენ შეგვიძლია ვიყოთ ერთად, უბედურები და ამავე დროს ბედნიერები, რომ ცალ-ცალკე არ ვართ.  მოდი ეს იყოს გამოცდა იმისა, თუ რა საშინლად მიყვარს ეს ბიჭი და მის ასეთ შემოთავაზებაზე სერიოზულად ვფიქრობ ბოლო ათი თვის განმავლობაში. არის კიდევ ერთი გზა, რომელსაც გონება ორივეს გვკარნახობს, რომ ერთ-ერთი ჩვენგანი უნდა შეიცვალოს. უნდა გახდეს უფრო გახსნილი და მოსიყვარულე, უარი არ უნდა თქვას სიყვარულზე იმის შიშით, რომ ის სულს შეუჭამს, ან უნდა ისწავლოს, როგორ შეწყვიტოს მისი სულის ამოხდა”, – ელიზაბეტ ჯილბერტი.

 

ლამაზმა ქალმა 30 წელს გადააბიჯა.  მას ყველაფერი აქვს, რაზეც შეიძლება იოცნებო – წარმატებული კარიერა, ფინანსური სტაბილურობა, მოსიყვარულე პარტნიორი. თუმცა ამის მიუხედავად, გაურკვევლობა ტანჯავს და ხვდება, რომ უბედურია. ახალი ცხოვრების და შინაგანი ბალანსის ძიებაში მსოფლიო ტურში მიემგზავრება და  შინაგანი ბალანსის აღდგენას რომში ჭამით, ინდოეთში – ლოცვით, ინდონეზიის კუნძულ ბალიზე კი – ლოცვითა და სიყვარულით ეცდება.

 

2006 წელს წიგნის მაღაზიებში ელიზაბეტ ჯილბერტის წიგნი „ჭამე, ილოცე, გიყვარდეს” გამოჩნდა, რომელიც თავად ავტორის მემუარებია და მოგვითხრობს ქალზე, რომელიც ნერვული აშლილობის ზღვარზე,  ცხოვრების თავიდან დასაწყებად ერთწლიან მოგზაურობას იწყებს იტალიაში, ინდოეთსა და ინდონეზიაში. წიგნი დღემდე საკმაო პოპულარობით სარგებლობს და ნიუ-იორკ თაიმსის ბესთსელერების სიაშია შესული. წიგნი 30 ენაზე ითარგმნა.

ელიზაბეტი წიგნში საინტერესო ცნობებსაც გვაწვდის და წერს, რომ ევროპა ერთ დროს ლათინურიდან წარმოქმნილი უამრავი დიალექტის თავშესაყარს წარმოადგენდა, სადაც საუკუნეების განმავლობაში რამდენიმე ენა ჩამოყალიბდა. ელიზაბეტი მონდომებით იწყებს იტალიური ენის შესწავლას და ერთ საიდუმლოს გვიმხელს – ქალაქსა და მის ხალხს რომ გაუგო, უნდა ისწავლო,  როგორ მეტყველებს ქუჩა და თუ შენი სიტყვა ქალაქის სიტყვას არ ემთხვევა, მაშინ ნამდვილად არ ხარ იქაურობის წევრი.

 

რეჟისორი რაიან მერფი 2010 წელს წიგნის ეკრანიზაციას გვთავაზობს, სადაც მთავარ როლებს ჯულია რობერტსი, ხავიერ ბარდემი და ჯეიმს ფრანკო ასრულებენ. ფილმის გადაღებები 4 ქვეყანაში მიმდინარეობს და ზუსტად ასახავს ელიზაბეტ ჯილბერტის მარშუტს.

წიგნში ლიზი ყოფილ მეუღლეს არასდროს მიმართავს სახელით და თავს არიდებს მის კარგ თუ ცუდ თვისებებზე ყურადღების გამახვილებას. ამბობს, რომ თავად იყო ოჯახის მარჩენალი, თუმცა მეუღლეს საკუთარ შუქურას უწოდებს.

ამასთანავე მზრუნველი სამეგობრო წრე ჰყავს, დაწყებული თავისი დისგან და დედისგან, დამთავრებული მეგობრებით მთელი მსოფლიოდან.

იტალიაში ყოფნის დროს, ლიზი თავის შვედ მეგობარ სოფის ხვდება რომში ენის კურსებზე. სოფი ჯოვანისთან იწყებს ურთიერთობას. მადლიერების დღის ამერიკულ სტილში აღსანიშნავად სამეგობრო წრე ერთ-ერთი წყვილის სახლში იკრიბება, თუმცა ინდაურის გარეშე – მისი მომზადება დიდ დროს წაიღებდა.

ლიზი და მისი აშრამელი მეგობარი რიჩარდი ტეხასიდან თავიდანვე კარგად ეწყობიან ერთმანეთს. რიჩარდი აღწერილია როგორც ჭაღარა, თეთრწვერა კაცი ორმოცდაათიდან სამოც წლამდე. ჯილბერტი წერს – „მისი უდიდესი თავდაჯერებულობა აჩუმებს თანდაყოლილ ნევროზულობას და მახსენებს, რომ ყველაფერი კარგად იქნება“. რიჩარდი ლიზს მეტსახელად „სურსათს“ ეძახის საჭმლის დიდი რაოდენობის გამო, რომელიც მას წასახემსებლად შეფუთული დააქვს. რიჩარდი აფრთხილებდა ლიზს, რომ სიფრთხილე გამოეჩინოს ღმერთისთვის სურვილის თხოვნის დროს და უყვება, რომ ერთხელ ღმერთს სთხოვდა, მისი გული გაეხსნა, რაც საბოლოო ჯამში გულის ოპერაციად დაუჯდა.
ფილმში ყველაფერი სხვაგვარად არის, ლიზის მეუღლეზე, სტეფანზე და მის ექსცენტრიულ, თავნება ხასიათზე აშკარა ხაზგასმაა. მუდმივად კეთდება აქცენტი იმაზე, რომ მას კარიერის აწყობა უჭირს.

ასევე წარმატებულ ქალბატონს მხოლოდ ერთი მეგობარი დელია ჰყავს, დედა და მისი დები კი საერთოდ არ ჩანან.

 

ცვლილებები შეეხო ლიზის და რიჩარდის მეგობრობასაც, მიუხედავად იმისა, რომ  მალევე იქცნენ მონათესავე სულებად. მათი მეგობრობის ჩამოყალიბება შედარებით დიდხანს გაგრძელდა. მათი პირველი შეხვედრები კინკლაობით და დაძაბულობით ხასიათდებოდა და ასევე მეტსახელი „სურსათიც“ არ იყო დადებით კონტექსტში მოხსენებული.

 

მიუხედავად ცვლილებებისა, წიგნიც და ფილმიც გვარწმუნებს, რომ მარცხს თავი არასოდეს უნდა დაუხარო, რადგან თუ ამას გააკეთებ, მიეჩვევი, რომ მუდმივად უნდა დამარცხდე. გული არ უნდა გაიტეხო და საკუთარ თავზე იმუშაო.  მხოლოდ ამ შემთხვევაში გახდები ძლიერი. ამიტომ, უნდა ჭამოთ, ილოცოთ და, რაც მთავარია, შეიყვაროთ.

 

 

 

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი