პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

სპორტი – ქვეყნები და ადამიანები

ალბათ ძალიან ცდებიან ის ადამიანები, რომლებიც ამტკიცებენ, რომ ფეხბურთი სამართლიანი სპორტია და მატჩისას წარმატების მიღწევა ყველას თანაბრად ხელეწიფება. ამ შეხედულების სიმცდარეს თუნდაც მასპინძლის ფენომენი და მასთან დაკავშირებული მთელი რიგი უსამართლობები ადასტურებს.

სპორტის რომელი სახეობაც არ უნდა აიღოთ, მასპინძელ გუნდსა და სპორტსმენს ყველგან  გარკვეული უპირატესობა აქვს. რა ტიპისაა ეს უპირატესობა? პირველი ის, რომ მასპინძელი არ იცვლის ცხოვრების წესს, ცხოვრობს იმ წესით, იმ საჭმელს ჭამს, იმ ჰაერს სუნთქავს და იმ ადამიანებთან ურთიერთობს, რომელიც არანაირად მას დისკომფორტს არ უქმნის. რად უნდა ამას ლაპარაკი, რომ ყველა ადამიანი ყველაზე კარგად თავს საკუთარ სახლში გრძნობს. ევროპაში როცა მიგრაციის თავისუფლება გაჩნდა, ყველა იქ წავიდა, სადაც თავი უკეთ იგრძნო. როცა გერმანიის, ინგლისის, ჰოლანდიისა და პაკისტანის საფეხბურთო ნაკრებიც კი სახლში თამაშობენ, მათ აქვთ ეს უპირატესობა. ყველა სტადიონზე მასპინძელთა გულშემატკივარი სჭარბობს მოწინააღმდეგის გულშემატკივართა რაოდენობას. მედია განწყობილია განსაკუთრებულად, იმიტომ, რომ ნაციონალური გუნდი ხარ. შენ, როგორც მასპინძელი, აუცილებლად აღმოჩნდები არა მარტო მთელი ნაციის ყურადღების ცენტრში, არამედ შენს თამაშზე სიარულს პრეზიდენტები და კანცლერები იწყებენ, მათ შეიძლება ცხოვრებაში ათასი წელი ფეხბურთი არ აინტერესებთ, მაგრამ პოლიტიკურად გასაგებია მათი მოტივაცია.

ყველანი ვთანხმდებით იმაზე, რომ მასპინძლების მიმართ მსაჯები განსაკუთრებულად კეთილგანწყობილნი არიან. იმ შემთხვევაში, როდესაც საჭიროა ყვითელი ბარათის გამოყენება, 100-დან 100 შემთხვევაში მას მიიღებს სტუმარი, 100-დან 80 შემთხვევაში – მასპინძელი. ბოლოს და ბოლოს მსაჯიც ადამიანია. 100 ათასი გერმანელის თვალწინ მაინცდამაინც გერმანელის კვლას ვერ დაიწყებს. ამიტომ მასპინძლის მოწინააღმდეგის მიმართ მიკერძოებული ვერასოდეს იქნება. მაგრამ ყველაზე მთავარი აქ სხვა რამ არის. მასპინძელი ბიოლოგიურადაა ჩაწერილი ამ გარემოში. თუ გინდა 10 წელი ითამაშე უცხოურ კლუბში, გერმანელი რომ ხარ და გერმანიაში თამაშობ, ეს არის გარემო, რომელიც შენთვის საუკეთესოა, იმიტომ, რომ მრავალი წელი შენმა წინაპარმა თავისი გენეტიკა  მაინცდამაინც ამას შეუწყო.

ენა და ფეხბურთის ცოდნა ხომ სხვადასხვა რამ არის, ენა არ გადადის გენეტიკურად. ქართველი ბავშვი თუ იაპონიაში დაიბადება ილაპარაკებს იაპონურად, იაპონელს მასთან შედარებით უპირატესობა არ ექნება, მაგრამ როდესაც იაპონელი ბავშვი ჩამოვა საქართველოში და შეჭამს ცხარე საჭმელს, შეიძლება ავად გახდეს, იმიტომ რომ მას ეს გენეტიკურად აქვს გადაცემული. ზუსტად ასე – როგორ უნდა ითამაშო გერმანიაში,  როგორ მოძრაობს ფეხი, როგორია მინდორი და სხვა ეს იმდენად ღრმად ახლოს არის საკუთრივ გერმანელთან, რომ სხვასთან ასე ვერაფრით იქნება. გაირკვევა, რომ ვიღაცისთვის მინდორი ისეთი არ არის, როგორიც სურდა, ვიღაცისთვის ბურთი არ არის სასურველი. მასპინძლისთვის კი ყველაფერი კარგია.

ძალიან ბევრად უნდა აღემატო მასპინძელს, რომ მოუგო. სხვათა შორის, იტალიელები კარგად ზომავენ საკუთარ ძალებს და იციან რომელ თამაშში რამდენი პროცენტით უნდა დაიხარჯონ. ეს ხშირ შემთხვევაში ამართლებს. ხშირად გერმანიაც კი არ არის იტალიასავით რაციონალური. თანაბარ პირობებში მასპინძელი იგებს, მაგრამ უპირატესობა იმხელა არაა, რომ თუ საქართველოში ჩატარდება მსოფლიო ჩემპიონატი, აუცილებლად ჩვენ გავხდებით ჩემპიონები. თუმცა, ოცნებებზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ…

 

 

 

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი