პარასკევი, მარტი 29, 2024
29 მარტი, პარასკევი, 2024

WWW.ნოესმამიკო.COM

დღევანდელი ამბის მთავარი გმირები რიკი, ები და ნოეა.

რიკი ნოეს მოსიყვარულე მამიკოა. ები კი დედიკო. თავად ნოა უკვე 4 წლის ბიჭუნაა დაუნის სინდრომით. მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაში ოჯახს ძალიან ახლოს იცნობენ. როგორ? – ძალიან მარტივად. მსოფლიოს საკუთარი ოჯახი რიკმა გააცნო. მან 2011 წელს ბლოგი შექმნა, სახელწოდებით www.noahsdad.com (ნოას მამიკო). ერთგვარად, რიკმა შეძლო, რომ მსოფლიოს მოსახლეობისთვის თვალნათლივ ეჩვენებინა არასწორი დამოკიდებულება, რასაც ისინი დაუნის სინდრომის მქონე ადამიანების მიმართ გამოხატავდნენ.

ოთხი წელია, რიკი აქტიურად აქვეყნებს სტატიებს ბლოგზე. გადათვალიერებისას, საკუთარი თვალით ნახავთ, როგორ არის ჩართული მამა შვილის აღზრდაში. რიკის ბლოგს ყოველდღიურად ათასობით მკითხველი ჰყავს. აქ კიდევ უფრო მეტ კომენტარს, რჩევასა და გამოხმაურებას წაიკითხავთ. ბლოგი საინტერესოა იმ მხრივაც, რომ მასში ბევრ ყოველდღიურ, მარტივ პრობლემას გადააწყდებით, რომელსაც მშვენიერი გადაწყვეტებიც აქვს.

რიკმა ბლოგის შექმნა რამდენიმე მიზეზის გამო გადაწყვიტა. უპირველესად მას სურდა მკითხველისათვის ეჩვენებინა, რომ ტრაგედია სულაც არ არის დაუნის სინდრომის მქონე პატარის ყოლა. ასევე, მას სურდა მიეღო რჩევები გამოცდილი ადამიანებისგან, გაეგო მეტი რამ, რათა სწორად მიდგომოდა ახალშობილს. ბლოგის არსებობის განმავლობაში რიკსა და ების სრულიად ჯანმრთელი, მეორე ბავშვიც შეეძინათ, რომელიც ასევე, ბლოგის აქტიური პერსონაჟია.

ბავშვების გაჩენის შემდეგ ოჯახში ფუნქციები ასე გადანაწილდა – ებიმ მუშაობა განაგრძო, რიკი კი შინ დარჩა პატარების მოსავლელად და საოჯახო საქმეების გასაკეთებლად. როცა პატარებს აძინებს და სახლის საქმეებიც მოგვარებული აქვს, რიკი კომპიუტერს რთავს და შეკვეთილი სტატიების წერას იწყებს, რისთვისაც დამატებით უხდიან. რიკი ხშირად აღნიშნავს, თუ როგორი ბედნიერია მისი ოჯახი და რომ თანამედროვე მსოფლიოში ადამიანები პრობლემებს თავისდაუნებურად, თვითონვე ქმნიან.

ეს გახლავთ სულ პირველი პოსტი რიკის ბლოგიდან, რომელიც მან ნოას დაბადების შესახებ დაწერა. პოსტში წაიკითხავთ რამდენიმე მნიშვნელოვანი საკითხის შესახებ: როგორ აგებინებენ ექიმები მშობლებს ახალშობილის დაუნის სინდრომის შესახებ; როგორი რეაქცია აქვთ ახალბედა დედიკოებსა და მამიკოებს. და ასევე – როგორ ვაცნობოთ ეს ამბავი ნაცნობ-მეგობრებს? რას იტყვიან ისინი? როგორ გაგრძელდება ჩვენი ცხოვრება? რიკი უკეთესად გვიამბობს:

  • ის დღე არასოდეს დამავიწყდება. სამზარეულოში, მაგიდასთან ვიჯექი და ტელეფონზე მეგობარს ვესაუბრებოდი. უცებ, ჩემი ცოლი ოთახში შემორბის და ნერვიულად მეუბნება – რიკ, ტელეფონი გათიშე, გთხოვ. საუბარი სასწრაფოდ შევწყვიტე და საშინელი ამბის მოსასმენად მოვემზადე. სანამ რამეს ამოვილუღლუღებდი, ებიმ პლასმასის ჯოხი გამომიწოდა, რომელსაც ორი ლურჯად განათებული ხაზი ჰქონდა. თურმე ამ ორ ხაზს მთელი ჩემი ცხოვრების შეცვლა შეეძლო. ჩვენ ძალიან მალე ბავშვი გვეყოლებოდა.

მას შემდეგ, რაც მისი სქესის შესახებ შევიტყვეთ, მე და ები ბავშვისთვის სახელს ვარჩევდით. ნოე პირველივე გაჟღერებაზე მოგვეწონა.

2010 წლის 13 დეკემბერს ები საავადმყოფოში წავიყვანე, წინასწარ შემოწმებაზე პირად ექიმთან, რომელმაც მშობიარობის დღედ 15 დეკემბერი დანიშნა.

15 დეკემბერს სისხამ დილით საავადმყოფოში ვიყავით. ექიმები და ექთნები პალატაში უკვე შეკრებილიყვნენ. 12-საათიანი ლოდინის შემდეგ, ექიმმა მამცნო, რომ ორი არჩევანი მქონდა – ან კიდევ 12 საათს ან მეტს უნდა დავლოდებოდი ნოეს დაბადებას, ან ებისთვის საკეისრო კვეთა უნდა გაეკეთებინათ. მე, ჩემმა და ების მშობლებმა და, რა თქმა უნდა, თავად ებიმ საკეისრო კვეთა ვარჩიეთ.

ძალიან მალე ექთანმა მიხმო და ების პალატაში შემიყვანა. აი, ისიც – გვითხრა ექიმმა, რომელსაც ხელში პატარა, საყვარელი არსება ეჭირა.

როგორც ჩვეულებრივ ახალშობილს რამდენიმე წუთის მანძილზე დედას უტოვებენ გამოსაკვებად, მოსაფერებლად მაინც. ექიმებმა კი განაცხადეს, რომ ახალშობილი დამატებითი შემოწმებებისათვის უნდა წაეყვანათ.

ების პალატაში მე და ბებია-ბაბუები ვიყავით. ჩვენი ლოდინი ბიჭუნას კიდევ ერთხელ ნახვისა საეჭვოდ დიდხანს გრძელდებოდა.

სამი საათის შემდეგ ოთახში ორი ექიმი და ერთიც ექთანი შემოვიდა. მისი სიტყვები მკაფიოდ მიდგას ყურში:

  • ნოე ძალიან ლამაზი ბავშვია პაწაწინა ყურებით, უსაყვარლესი ლოყებით, ზღვისფერი თვალებით, უბრალოდ, ის 21-ე ტრისომიითაა დაავადებული – ცახცახით ამოღერღა.

მანამდე არასოდეს გამეგო 21-ე ტრისომიის მნიშვნელობა. ებიმ ტირილი დაიწყო. პედიატრი გამალებით ეფერებოდა მას.

დრო გაიყინა. ვერაფერი გავიგე. მხოლოდ ის ვიცოდი, რომ ჩემს თავს კარგი არაფერი ხდებოდა. ები ტიროდა და ექიმი ეფერებოდა.

– ანუ, ჩემს შვილიშვილს დაუნის სინდრომი აქვს? – თქვა ბებიამ.

– დიახ!

ორიოდ წამში ოთახში ყველა ტიროდა – ები, ექიმები, ექთანი, ბებიები და ბაბუები. გაუკონტროლებელი ქვითინი მძვინვარებდა.

ექიმი დარჩა და დაუნის სინდრომის შესახებ ვრცლად გვესაუბრებოდა. გვაძლევდა რჩევებს, თუ როგორ გვემოქმედა. ერთადერთი რაც მინდოდა, ჩემი შვილის ნახვა იყო, თუნდაც ცოტა ხნით. ჰოდა, ნოეს მოყვანა მოვითხოვე.

როგორც კი ნოე ხელში დავიჭირე, ქვითინი შეწყდა. არ ვიცოდით რა გვექნა, რა გვეთქვა.

ნოემ გაიღიმა. სიმართლე გითხრათ, ამ ღიმილმა მაგრძნობინა, რომ არ მაინტერესებდა ჩემი ბიჭუნა რომელი სინდრომით იყო ავად, რამდენი ქრომოსომა აკლდა. მე ბედნიერი ვიყავი, რომ ის გაჩნდა. ის ცოცხალი იყო. ჩემებიც იღიმოდნენ – ები, ბებიები და ბაბუები. ჩვენ ყველანი უბედნიერესი ვიყავით – ეს დაბადება იყო და არა გარდაცვალება, არა დაკრძალვა. ტირილი კი ყველაზე შეუსაბამო საქციელია, როცა შენი შვილი, შვილიშვილი იბადება. ეს ფილმივით იყო, რომელსაც ჩემთვის ყველაზე კეთილი დასასრული აღმოაჩნდა.

შინ დაბრუნებულმა რიკმა და ებიმ სპეციალური დამხმარე ექიმი აიყვანეს, რომელიც დაუნის სინდრომის მქონე პატარებზე შესაბამისად ზრუნავს. რიკო გვიამბობს რომ ყველაფერი ისე დეტალურად შეისწავლა, ექიმს ერთ თვეში დაემშვიდობა და ნოეს მოვლა-პატრონობა საკუთარ თავზე აიღო.

  • სასაცილოა, ნეტავ, რა გვატირებდა მაშინ, დაუნის სინდრომის გაგონების დროს. ყველაფერი ისე კარგად წარიმართა, დღეს ერთ-ერთი ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ მსოფლიოში. მგონია, რომ მთელ ქვეყანას ვაჩვენე, რომ დაუნის სინდრომის მქონე ბავშვები სულაც არ იქნებიან თანატოლებისგან განსხვავებულები, თუ მათ ოდნავ განსხვავებულად მიუდგებით. უფრო მეტ მზრუნველობასა და სითბოს უჩვენებთ, რადგან სწორედ ამ თვისებებით გამოირჩევიან ისინი.

რიკი ბლოგზე თითქმის ყველა მნიშვნელოვან ინფორმაციას აქვეყნებს. მაგალითად, აქ დეტალურად გაიგებთ, როგორია ნოეს პირველი არდადეგები და სასტუმროში დროის გატარება, მისი პირველი ვიზიტი ბეისბოლის მატჩზე, პირველი ლუკმა კოვზით და ა.შ.

  • დაუნის სინდრომის მქონე ბავშვებისთვის ძალიან პრობლემურია წყლის ბოთლიდან დალევა. ხშირად ეწუწებათ წყალი და ტანისამოსს ისვრიან. გადავწყვიტე არ დავნებებულიყავი და დღეში ერთხელ მაინც ძალიან ფრთხილად მიმეცა მისთვის ბოთლით წყალი. მგონი გამოგვივიდა, ახლა თითქმის აღარ იწუწავს. 2011 წელი.
  • დღეს ები ისვენებს. ჰოდა, ძალიან მინდა მეგობრებთან წავიდეს და კარგად დაისვენოს. დიდი ხანია არსად წასულა. სამაგიეროდ, მე და ნოე ბეისბოლის სანახავად წავალთ და ვნახოთ, როგორ მოიქცევა. ასეთ ხალხმრავალ ადგილას პირველად მიდის. თუ შეეშინდა, გაღიზიანდა ან ტირილი დაიწყო, მაშინვე უკან დავბრუნდებით. სპეციალურად ცოტა ბარგს წავიღებ, რომ კომფორტულად ვიგრძნოთ თავი. 2011 წელი. (მოგვიანებით ვიგებთ, რომ ნოე მშვენივრად მოიქცა და თამაშით აღფრთოვანებული დიდხანს უკრავდა ტაშს).
  • ორი წლის ნოე საუბრის თერაპიაზე შევიყვანე. კვირაში ორჯერ დამყავს თითო საათით. სპეციალისტი თავდაპირველად მარტო ავარჯიშებდა. ახლა სამ თანატოლთანაა და მათთან ერთად ძალიან წარმატებით წარმოთქვამს არაერთ სიტყვას. 2012 წელი.
  • ჩვენს მეგობრებთან და მათ პატარებთან ერთად შვებულების გატარება გადავწყვიტეთ. პირველი შემთხვევაა, როცა ნოე შინიდან ერთი კვირით მიგვყავს. ები ნერვიულობს. შვებულების გასატარებლად ჰიუსტონში მივდივართ. 2012 წელი.

ერთი კვირის შემდეგ.

  • ნოეს ახალი მეგობრები ჰყავს. ძალიან მოსწონს მათთან ერთად თამაში და გართობა. მეგობრებსაც მოსწონთ ნოე თბილი და მოსიყვარულე რომაა. მე კი ვგიჟდები მამობაზე.
  • ნოე ცურვაზე შევიყვანე. კვირაში ორჯერ დადის ტომ ლანდრის საცურაო აუზზე. გამალებით იქნევს ხელ-ფეხს, უხარია წყალში ყოფნა და შინ მოსულს, დაღლილს მალევე ეძინება. ექიმი ამბობს, რომ ცურვა ძალიან კარგია მისი ჯანმრთელობისა და განვითარებისთვის. 2012 წელი.
  • ძალიან უყვარს მულტფილმების ყურება საღამოს ჩემთან და ებისთან ერთად. განსაკუთრებით, დინოზავრები მოსწონს. დავპირდით, რომ ტეხასში, დინოზავრების პარკ-ნაკრძალში წავიყვანდით. ასეც მოხდა გასულ შაბათს. ისეთი აღფრთოვანებული იყო – დინოზავრებზე აძვრა და ფოტოები გადაიღო. კარუსელებზეც ბევრი იხალისა. პირობა დაგვადებინა, რომ მალე ისევ წამოვიყვანთ. 2013 წელი.
  • ნიუ-იორკში მივემგზავრებით. მე, ები და ნოე დიდი ხანია ამ დღისთვის ვემზადებით. ვიზიტი ნოეს სამსახიობო ნიჭს შეეხება. დაუნის სინდრომის ასოციაციამ ჩვენი ბიჭი სპეციალურად მიიწვია, რათა დაუნის სინდრომისადმი მიძღვნილ ვიდეორგოლში თაიმ სქვერზე გადაიღონ. ძალიან ვღელავთ. 2014 წელი.

დღეს ნოე ხუთი წლის მხიარული და მოსიყვარულე ბიჭია, რომელიც დაუღალავად ეთამაშება თავის ორი წლის ძამიკოს. დადის ბაღში, სადაც თანატოლებთან ერთად ხატვასა და წერას სწავლობს. ნოე მშობლებთან ერთად ყოველ დღე სეირნობს. გაგიკვირდებათ, რომ სექტემბრიდან მას ცხენზე ჯირითის სწავლა უნდა. ცხენებიდან კი პონი არჩია. ნოეს ძალიან უყვარს მულტფილმების ყურება, მეგობრებთან სტუმრობა, მშობლების მეგობრებთან ერთად დროის გატარება და თამაში. რიკის ბლოგზე ნახავთ, როგორ ეხმარება ნოე მამიკოს უმცროსი ძმისთვის საკვების მომზადებაში, თავისი ნივთების მოწესრიგებასა და სხვა საქმეებში. ნოეს დამოუკიდებლად ბანაობაც შეუძლია.

ყველაზე კეთილი და კარგი ამ ამბავში ის გახლავთ, რომ ნოეს ჯერ არსად შეჰქმნია სოციალიზაციის პრობლემა – არც ბაღში და არც თანატოლ მეგობრებთან. არავინ ფიქრობს და არავინ ამჩნევს, რომ ის განსხავებულია. ნოე თავს სრულფასოვან ოთხი წლის ბიჭუნად გრძნობს.

მეგობრები ქრომოსომებს არ ითვლიან!

წაიკითხეთ მეტი: https://noahsdad.com/

კომენტარები

მსგავსი სიახლეები

ბოლო სიახლეები

ვიდეობლოგი

ბიბლიოთეკა

ჟურნალი „მასწავლებელი“

შრიფტის ზომა
კონტრასტი