უკვე რამდენიმე ათეული წელია კამათობენ, ქართული ლიტერატურის სასკოლო პროგრამით უნდა ისწავლებოდეს თუ არა ჰაგიოგრაფია; როდის უნდა ისწავლებოდეს; რა დოზით უნდა

ზოგადად, მასწავლებლებისთვის არაა უცხო მოსწავლეთა მოტივაციის პრობლემა – უნარი ვასწავლოთ ისე, რომ სწავლა-სწავლების პროცესი იყოს საინტერესო მოსწავლისთვისაც და თავად მასწავლებლისთვისაც.

„სანამ გაკვეთილებს არ ისწავლი, ეზოში ვერ ჩახვალ!” – ეს ისტორიული ფრაზა მშობლებისგან ალბათ ყველა ჩვენგანს გაუგონია. ზოგიერთი შინ დარჩენაზეც თანახმაა,

საბავშვო ბაღის მასწავლებლები – უკანასკნელი ბასტიონი თამაშის უფლებისთვის ბრძოლაში ავტორი: პიტერ გრეი, ბოსტონის (აშშ) კოლეჯის პროფესორი ბრძოლა ბავშვობის წინააღმდეგ გრძელდება.

მასწავლებელთა უმრავლესობა თანხმდება, რომ მოსწავლეებმა უნდა განივითარონ უნარ-ჩვევები დამოუკიდებელი, მთელი სიცოცხლის განმავლობაში სწავლისთვის (თვითრეგულირებული სწავლა და სწავლის მიმართ თვითეფექტიანობის განცდა).

კრიტიკული აზროვნება შემეცნების პროცესის უმნიშვნელოვანესი კომპონენტია. მეტიც, განათლებისა და პედაგოგიკის შესახებ თანამედროვე კვლევებში სწორედ კრიტიკულ აზროვნებას ენიჭება უმთავრესი მნიშვნელობა. ცოდნის

ანეტ ბრეს მიერ თოდ უაიტეკერთან ერთად გამოცემული წიგნი „10-წუთიანი ტრენინგები მასწავლებლებისათვის. 40 სწრაფი ტრენინგი ეფექტური სწავლებისათვის” მრავალი ქვეყნის დარგობრივმა მკითხველმა

ბიოლოგია მოსწავლეების ერთ-ერთი საყვარელი საგანთაგანია. ბავშვებს აინტერესებთ საკუთარი ორგანიზმის აღნაგობა და ფუნქციები. დავაკვირდი, რომ ყოველ წელს მერვე კლასელები  ჩემს, ინგლისურის,

თაობები აღიზარდნენ იმ გააზრებით, რომ უძველესი ქართული ლიტერატურის ძეგლები არის მხოლოდ “ჰაგიოგრაფიული” მასალა, სადაც აღწერილია წმინდანთა მარტვილობა. მხოლოდ გრიგოლ ხანძთელის

საკამათო არ უნდა იყოს, რომ ყოველგვარი საქმის წარმატებას მნიშვნელოვანწილად უზრუნველყოფს ამ საქმეში ჩართული ადამიანების შეთანხმებული მოქმედება. ეს მტკიცებულება განსაკუთრებულ მნიშვნელობას