ეს წერილი წინას გაგრძელებაა და მეოთხე კლასში საგნების: ქართული ენისა და ლიტერატურის, „მე და საზოგადოების“ და სახვითი და გამოყენებითი ხელოვნების

27 წელია დაწყებითი კლასების მასწავლებელი ვარ. ამ ხნის განმავლობაში  უამრავი რამ ვისწავლე და უამრავ გამოწვევას გავუმკლავდი და საკმაოდ წარმატებითაც. თუმცა

თითქმის ორი თვე გავიდა, რაც კორონავირუსთან ბრძოლის პარალელურად სწავლის პროცესი შეწყდა ადრეულ და სკოლამდელ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში. აღმზრდელების როლი, ავად თუ

იმ კრიტერიუმებს შორის, რომლებიც პედაგოგის საქმიანობის ეფექტიანობას განსაზღვრავს, ორგანიზაციულ უნარ-ჩვევებს განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება. შესაძლოა, პედაგოგს ჰქონდეს ცოდნა, რომელიც სწავლების დროს

დღევანდელი რეალობა მასწავლებელს, როგორც ციფრულ მოქალაქეს, ახალი გამოწვევებისა და შესაძლებლობების წინაშე აყენებს.  დღეს, როდესაც სკოლები დაკეტილია და სოციალური დისტანცირება სავალდებულოა,

„ეს იყო ორმოცი წლის წინ. მას შემდეგ აღარ მინახავს ის ნაპირი და ჩამპაკის ხეებში ჩაფლული აგარაკი. იგივე ხეები, იგივე სახლი,

გლობალურად შექმნილმა მდგომარეობამ საგანმანათლებლო სისტემა ახალი გამოწვევების წინაშე დააყენა. სწავლების დისტანციურ რეჟიმზე მყისიერმა გადასვლამ უფრო მეტად აქტუალური გახადა ელექტრონული რესურსების

მიმდინარე წლის განმავლობაში მინდა შემოგთავაზოთ წერილების ციკლი, რომელიც შეეხება ქართული ენის სწავლებას მათთვის, ვისთვისაც ეს ენა მშობლიური არაა. სხვათა შორის,