პირველი კლასის მასწავლებლობა, სასწავლო მასალის სიმარტივის მიუხედავად, გარკვეულ სიძნელეებს უკავშირდება. სასკოლო გარემოსთან ადაპტირების გარდა, მოსწავლე პირველ დამოუკიდებელ ნაბიჯებს დგამს თვითსწავლისა

პირველად ქართული ენისა და ლიტერატურის გამოცდების შეფასების კრიტერიუმებს მაშინ ჩავხედე, როდესაც ჩემი შვილი აბარებდა ერთიან ეროვნულ გამოცდებს. ეს კი იმიტომ

სკოლამ მოსწავლე, უპირველეს ყოვლისა, კრიტიკულ აზროვნებას უნდა მიაჩვიოს, რაც იმას ნიშნავს, რომ მასწავლებლის მთავარი ამოცანა არა ინფორმაციის გადაცემა, არამედ მოპოვებული

ისტორიის საგანი ზოგადად მოსწავლეებს აინტერესებთ. ხშირად ეს ინტერესი გამოწვეულია  უამრავი ისტორიული მოვლენისა და პირის შესახებ სხვადასხვა შეხედულებების არსებობით. მეორე მსოფლიო

ბავშვებს ხშირად უჭირთ ტექსტის დეტალური შესწავლა. სიტყვები, ფრაზები, წინადადებები, აბზაცები, დიალოგები, პერსონაჟთა სახელები – ყოველივე ეს ერთმანეთს ებმის, თვალები კითხულობენ,

ტერმინი „მედია“ ორ საუკუნეზე მეტი ხნისაა და თავდაპირველად გაზეთების აღსანიშნავად გამოიყენეს. დღეს მედიას მრავალი განსხვავებული კონოტაცია აქვს. მაგალითად, მასმედია, ბეჭდური

მედიაწიგნიერების, როგორც ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კომპეტენციის, შესახებ საკმაოდ ხშირად საუბრობენ. ბევრი სტატია, ბლოგი თუ რჩევა წამიკითხავს იმაზე, თუ როგორ განვუვითაროთ მოსწავლეებს

მინდოდა აქვე რამე ქვესათაურიც მიმეწერა, ვთქვათ, უფრო აკადემიური ,,ლიტერატურული პარალელები“; ანდა ნახევრადთავისუფალი – ,,ლიტერატურული ასოციაციები“: არანაირ მეცნიერულ პასუხისმგებლობას რომ არ

ანბანის სწავლება დიდი პასუხისმგებლობაა მასწავლებლისთვის. თავიდან გვარიანად შემაშინა პატარა ადამიანებისთვის 33 ასო-ბგერით შედგენილ სგასულიერებული ანბანიამყაროში გზამკვლევობამ. არ მასვენებდა იმაზე ფიქრი,