“ველოდები, როდის მოვა  და მეტყვის, რომ ისევ ბავშვს აჩენს. სწორედ ამიტომ ვერ ვაწინაურებ”, – ასე  ლაპარაკობს  დირექტორი ჩემზე თანამშრომლებთან შეხვედრის

რომელიღაც დაწყებით კლასში გვაწერინეს „რა მწყინს, რა მიხარია“. მაშინდელ ნაწერში პატარა პრინცივით გულწრფელი ვარ, უხერხულობამდე. გავიზარდე და გაქრა ეგ გულწრფელობა.

„ვისაც არ უყვარს, მას არ შეუცვნია ღმერთი, ვინაიდან ღმერთი სიყვარულია.“ 1 იოანე 4:8 თუკი მე მართლაც მიყვარს ერთი ადამიანი, მაშასადამე,

რომ ვუფიქრდები, თითქოს თავადაც თხრილში ჩაგდებულმა იცხოვრა. ბოლო ათწლეული მაინც. ის პერიოდი, რაც მე ვაკვირდებოდი როგორც მკითხველი, თანამოქალაქე, დაინტერესებული პირი.