სულ მინდოდა კარგი მწერალი ვყოფილიყავი, მერე მართლა კარგი მწერლები აღმოვაჩინე და ასეთივე მკითხველი გავხდი. გურამ რჩეულიშვილი წერდა, რომ ვნების სიმძაფრე

1 აპრილი მთელ მსოფლიოში აღინიშნება, როგორც ხუმრობისა და მასხრობის დღე. სხვაგვარად ამ დღესასწაულს “სულელთა დღესაც” ეძახიან. მსგავსი დღესასწაული სხვადასხვა დროს

„რაღაც ქარაფშუტულად ვგრძნობ თავს, პეპივითო“,- ამოიოხრა. ავდექი და მაგრად ვუჩქმიტე. მეწყინა. სინამდვილეში, კარლსონივით თითქმის სახურავზე ცხოვრობს, პატარა პრინცივით ოქროსფერი თმა

„მომწყურდი ახლა, ის მომწყურდი, ვით უბინაოს – ყოფნა ბინაში…“ გალაკტიონი „მარადიულობა! მარადიულობა! – სწორედ ეს არის წყურვილი, წყურვილი მარადმყოფობისა, ის,

ის 26 წლის იყო, შთამბეჭდავი წარმოსახვის უნარით დაჯილდოებული. მე კი დამწყები ფანტაზიორი გახლდით. დღემდე მიკვირს, როგორ აღმოვჩნდით ერთ სივრცეში. მე

ზაზა თვარაძის „სიტყვები“ მარტის დასაწყისში წავიკითხე. წლების წინ „ყველა დროის საუკეთესო ქართული მცირე რომანის“ სერიით გამოცემულმა ამ წიგნმა თვითონ მომძებნა

ძალიან თემატური ლინკი: ხანდახან ყველაზე მნიშვნელოვანი ამბავი შეიძლება გამოგრჩეს – ეს რომანი მაშინ ვიყიდეთ, წიგნების ფესტივალს ბოლო, საკონტროლო წრეს რომ

  ამა წინათ ვფიქრობდი – ერთხელაც წიგნებიდან რომ გადმოვიდნენ გმირები, რას მოვუყვებით ჩვენ, რას დავახვედრებთ?!. დავუშვათ, თუნდაც უარყოფითი ან დადებითიც,