ჯ. რ. რ. ტოლკიენის “ბეჭდების მბრძანებელი”, როგორც დასავლეთევროპულ ლიტერატურულ, მითოლოგიურ და ფოლკლორულ ტრადიციათა სინთეზის ცდა) “И снова скальд чужую песню

არსებობენ წიგნები, რომლის შესახებ წერა ყოველთვის მოითხოვს ხოლმე ამ წიგნის სამოქმედო სივრცის მონიშვნას, ადგილების, ჩვევების, ისტორიული მოვლენებისა და ა.შ. აღწერას.

კრიტიკული აპოლოგია ანუ ღმერთების გაშიშვლება დეივიდ ლორენსის მიერ როდესაც მწერალი კრიტიკულ ნაშრომში სხვა მწერალთა ნაწარმოებებს განიხილავს, იგი, როგორც წესი, თავის

პარადოქსებს რა გამოლევს ჩვენში, მაგრამ მათგან ერთ-ერთი ყველაზე უცნაური მაინც ჩვენს “კულტურისტებსა” და “კონტრკულტურისტებს” შორის არსებული დაპირისპირებაა. უცნაური კი ის

(ტერენტი გრანელის ლიტერატურული პორტრეტი) «სიკვდილის იდეა ამძაფრებს სიცოცხლის აგზნებულ წყურვილს» პასკალ კინიარი ტერენტი გრანელმა ტრაგიზმითა და სასოწარკვეთით აღსავსე ლირიკული რვეული

ჩანაწერებიდან მალევიჩი და მთელი მისი შემოქმედების იერი მესახებოდა რომანტიკულ სამყაროდ, მისტიკითა და სავსებით განსაკუთრებული ეროტიზმით. ის ოდნავ მაგონებდა უნგრული მოდერნის

“ბუნება, რომლის ალერსიანი წვიმებიც ერთნაირად ნამავე მართალთ და მტყუანთ, მონახავს ჩემთვის მღვინეებს კლდეებში, სადაც დამალვას შევძლებ, და იდუმალ ველებს, სადაც

ნოველაში “სარაზინი” ქალად გადაცმული კასტრატის შესახებ ბალზაკი წერს: “იგი ნამდვილი ქალი იყო, მთელი მისი უეცარი შიშებით, ამოუცნობი ახირებებით, ინსტინქტური მღელვარებით,