ზაფხულის მოახლოება სანატრელ დასვენებასთან ერთად ნიშნავს ბევრ თავისუფალ დროს, რომლის ეფექტურად გამოყენება, მოზარდებს კი არა, უფროსებსაც გვიჭირს. საზაფხულო დავალებების

  ის, რაც არასოდეს მავიწყდება, ჩემი ბავშვობის ზაფხულებია. წლები რომ მემატება, უფრო და უფრო ვრწმუნდები, ბავშვობის ემოციების კვლავ განცდა თუ

(ფრანც კაფკა „პროცესი”, „განაჩენი”, „სადამსჯელო კოლონიაში”)  სანამ კაფკას შემოქმედებაში სამართლის კატეგორიაზე ვისაუბრებთ, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მწერალი პრაღის უნივერსიტეტში სამართლის

„რეკვიემი ბანის, სოპრანოსა და შვიდი ინსტრუმენტისთვის, ანუ ახალგაზრდა მთხზველის პორტრეტი“ ცნობილი მწერლის, სცენარისტისა და მუსიკოსის პირველი რომანია. ეს რომანი 1997

(ჰარპერ ლის „ნუ მოკლავ ჯაფარას”) 1960 წელს გამოცემულმა ამ რომანმა, რომელმაც მის ავტორს ჰუმანისტი მწერლის სახელი, უდიდესი წარმატება და პულიცერის

შოთა იათაშვილი ოთხმოცდაათიანი წლების დასაწყისის ქართველ ავანგარდისტებს შორის ერთ-ერთი გამორჩეული პოეტია. მაშინ პოეზიაში, ფორმის თვალსაზრისით, ნავსი უკვე გატეხილი იყო და

როცა მისი სიკვდილის ამბავი გავიგე, მოვძებნე მისი წიგნი, დავჯექი ქარ-მზისგან გამოფიტულ მიწაზე და კითხვა დავიწყე. „როდისაა სიკვდილის დრო?.. არასოდეს“. ………………………………………….

წიგნების მაცოცხლებელ ძალაზე ბევრი თქმულა და დაწერილა. ერთია, თეორიულად რომ იტყვი, კაცობრიობის ინტელექტუალური და სულიერი გამოცდილების ანალიზით და მეტ-ნაკლებად სარწმუნო

მსოფლიო ლიტერატურაში არაერთი პერსონაჟია, რომლებიც საკუთარ თავთან, საზოგადოებასა თუ სამყაროსთან შეურიგებლობის გამო სხვად გადაიქცევიან (მაგალითად, ფრანც კაფკას „მეტამორფოზა“). ეს ტრანსფორმაცია

(ხუან რამონ ხიმენესის „პლატერო და მე“)   ვუძღვნი ჩემს სიამის კატას, ცაცის, რომელმაც 18 წელი იცოცხლა   ჩვენ წინაშეა „დონ