ცოტა ხნის წინ რამდენიმე დღით კვიპროსის რესპუბლიკაში გახლდით. ჩემი სასწავლო ვიზიტის მიზანი კუნძულის ორ რეგიონს შორის არსებული კონფლიქტის შესწავლა იყო.

ლიტერატურის ყველაზე მთავარი ამბავი მაინც ოდისეა მგონია. ომისა და სახლში ვერდაბრუნების მარადიული სევდა. ყველაზე ნაღვლიანი ისტორია, ყველაზე დიდი განშორება და

(ჩანართები ჩაწერილია გურიაში, სხვადასხვა რეპრესირებულ ოჯახში) გომის მთაზე, იქ სადაც გურული და აჭარელი მეჯოგეები იყრიდნენ თავს, იმალებოდა ხალხი, რომელთა ხსენებაზე

რამდენიმე დღის წინ უცნაურ სიტუაციაში აღმოვჩნდი. ერთ-ერთი გამოცემისთვის ახალ ავტორებს ვეძებდი. ათეულობით რეზიუმეს გაცნობის შემდეგ ყველაზე საინტერესო პრეტენდენტები გასაუბრებაზე დავიბარე.

გამარჯობა, მე დიანა ვარ და მე უსინათლო ვარ, მხედველობა თანდათან სულ უფრო და უფრო  დავკარგე, ახლა სკოლაში დავდივარ და ბრაილით

ალბათ გსმენიათ ცნობილი იმ გამონათქვამის შესახებ, რომელიც მუსიკალური სმენის არმქონე ადამიანისა და სპილოს ურთიერთობის საკითხებს განიხილავს. ჩემი მუსიკალური მონაცემების შეფასებაც