სარკე მხოლოდ არსებულ ფორმებს არ აირეკლავს; არც მხოლოდ ფერუმარილის წასმაში გვეხმაარება, თუმცა ჩვენ უმეტესად სწორედ ამისთვის ვიყენებთ, რომ რაც შეიძლება

ამასწინათ სრულიად შემთხვევით გავიგე, რომ სასკოლო პროგრამიდან ლეო ქიაჩელი ამოუღიათ. ეს ცნობა დიდად არ გამკვირვებია – ეტყობა ამ ბოლო დროს

არ ვიცი, ახლა როგორ არის, მაგრამ ოთხმოცდაათიანებში და, ალბათ, უფრო ადრეც ასე იყო მიღებული – ბავშვს, გარდა საშუალო სკოლისა, მინიმუმ,

ჩემი ადრეული მეხსიერების ერთი მთავარი ადგილი რაჭაა. სანამ საბჭოთა ამბები სულს ღაფავდა და მერეც, ვიდრე აფხაზეთის ომის დაწყებამდე, იქ დავდიოდით.

წინასწარ გეტყვით, რომ ვინმეს შეიძლება ჩემი ბლოგი არ მოეწონოს, ვინმემ მეტისმეტი სიმსუბუქისა და ზედაპირობის გამო დამგმოს და დამძრახოს, ვინმემ თქვას,

მეთერთმეტე კლასში ვიყავი, როდესაც პირველად გავიგე მიგელ დე უნამუნოს შესახებ. ესპანეთის სამოქალაქო ომის პერიპეტიებზე მსჯელობისას ჩვენმა მასწავლებელმა სალამანკას უნივერსიტეტის რექტორზე

ამჯერად კანონთა მსხვერპლი მე ვარ. ახლა მანქანაში ვზივარ და ერევნისკენ მივქრი, მაგრამ მე ხომ ვიცი, ეს რის ფასად დამიჯდა. ერევანში

ჩემი მანქანა, შავი ფერის ბაბულიკური BMW E-316, დღემუდამ გასარეცხი და უსახური, ჩემზე 4 წლით პატარაა – 19 წლის გახლავთ. რა

ისე მოხდა, რომ ჩემი თაობა დროის ოცწლიან მონაკვეთში ორი პრეზიდენტის გარდაცვალებას მოესწრო. ჩვენ ბუნდოვნად გვახსოვს პირველი პრეზიდენტი – მხოლოდ ფოტო-

სანამ უნივერსიტეტში ჩასაბარებლად საქართველოში დავბრუნდებოდი, დიდი ბრძოლა გადავიტანე საკუთარ თავთან – მიუხედავად იმისა, რომ დიდი ხანია მტკიცედ მქონდა გადაწყვეტილი საქართველოში