გვარებისა და გოგოების შესახებ
ბიძაჩემი რომ გარდაიცვალა, თორმეტი წლის ვიყავი. ის ბოლო იყო ბებიაჩემის და ბაბუაჩემის ვაჟებიდან. ძმებიდან არცერთს „გვარის გამგრძელებელი” არ დარჩენია. იმ
მეტის წაკითხვაბიძაჩემი რომ გარდაიცვალა, თორმეტი წლის ვიყავი. ის ბოლო იყო ბებიაჩემის და ბაბუაჩემის ვაჟებიდან. ძმებიდან არცერთს „გვარის გამგრძელებელი” არ დარჩენია. იმ
მეტის წაკითხვა„- ფუთქავს ცოტას, იცრიალებს და წაი, გადააბი, თვარა აღარაა იქინე აფერი და მიადგება თხილებს!” გადააბამ და ზიხარ. ძროხა ძოვს, მერე
მეტის წაკითხვაჩემი 2 წლის შვილი დღეში დაახლოებით 2 საათს ატარებს ტელეფონის, კომპიუტერის ან პლანშეტის ეკრანთან. თავიდან, როცა მოციმციმე ეკრანით დაინტერესდა, ვფიქრობდი,
მეტის წაკითხვადღეს რატომღაც დიდი ხნის წინ სადღაც ამოკითხული სტრიქონები გამახსენდა: „სად რა-რა მიხვალ, ცხოვრებავ, განა სულ უნდა იდინო? / და შენაც,
მეტის წაკითხვადავჯექი, ვიფიქრე, გუშინ დაწყებულ ლექსს დავამთავრებ-მეთქი. ამინდია ისეთი, ლექსი უნდა დაიწყო-დაამთავრო, დაიწყო-დაამთავრო. არადა, სურნელი მომდის – დედამ გადაწყვიტა ახალი პურის
მეტის წაკითხვაბანკომატის რიგში დედა-შვილს გადავეყარე. მე იმაზე ვდარდობდი, რომ უკანასკნელი ფული უნდა გამომეტანა. ბავშვს კი სხვა სადარდებელი აღმოაჩნდა: „დედა, ინგლისური რომ
მეტის წაკითხვაცოტა ხნის წინ რამდენიმე დღით კვიპროსის რესპუბლიკაში გახლდით. ჩემი სასწავლო ვიზიტის მიზანი კუნძულის ორ რეგიონს შორის არსებული კონფლიქტის შესწავლა იყო.
მეტის წაკითხვაჩემი კარგი მეგობარი ხშირად ამბობს ხოლმე, რომ პროგრესი დევიაციის გარეშე შეუძლებელი იქნებოდა. ვფიქრობ, ამქვეყნად აბსოლუტური ჭეშმარიტების სიტყვებით ფორმულირება რომ იყოს
მეტის წაკითხვალიტერატურის ყველაზე მთავარი ამბავი მაინც ოდისეა მგონია. ომისა და სახლში ვერდაბრუნების მარადიული სევდა. ყველაზე ნაღვლიანი ისტორია, ყველაზე დიდი განშორება და
მეტის წაკითხვა(ჩანართები ჩაწერილია გურიაში, სხვადასხვა რეპრესირებულ ოჯახში) გომის მთაზე, იქ სადაც გურული და აჭარელი მეჯოგეები იყრიდნენ თავს, იმალებოდა ხალხი, რომელთა ხსენებაზე
მეტის წაკითხვა