კარგა ხანია, აღარაფერი დამიწერია, არ მეწერებოდა და იმიტომ. ეგრე მჯერა, რომ თუ სკოლაზე წერ, უპირველესად მოსწავლეებისა უნდა თქვა, იმიტომ, რომ

ათ წელზე მეტი იქნება, რაც ზაზამ ეს ამბავი მომიყვა. მაშინ არც დავფიქრებულვარ, მგონი გულგრილადაც კი ვუსმენდი, ის კი – ახლა

სხვანაირად არ გამომივიდა, მეც სიკვდილზე ვწერ, სიკვდილზე, რომელიც ისეთი მარტივი, ახლო და ხელშესახები გახდა ჩვენთვის, აღარც გვაშფოთებს; სიკვდილზე, რომელიც სხვა

არსებობენ დაწერილი და დასაწერი წიგნები. დაწერილი და დასაწერი მოთხრობებიც არსებობენ. დაუწერელი პროზაც არსებობს და ცხოვრებაც, რომელიც ყველა დრამაზე მეტი დრამაა,

თუ დრო დამრჩა და ერთად წამოწყებულმა ამდენმა საქმემ არ გადამიყოლა, ერთი კარგი წიგნის შედგენას ვაპირებ. პირობითად ასე ერქმევა: მიძღვნების ლექსიკონი. 

გვიანი შემოდგომაა. ჩრდილოეთის ნელი ქარი ქრის. ისეთი, ზაფხულში სასიამოვნო სიგრილე რომ მოჰქონდა და, გალაღებულს, თანამოძმეებთან ჩურჩულისა და მასლაათის გუნებაზე აყენებდა.

გუშინ კიდევ ერთმა კაცმა მოკლა ცოლი. ცივი იარაღით მოკლა ქალი, რომელთან ერთადაც ცხოვრობდა, რომელიც, წესით, უნდა ჰყვარებოდა და რომელთანაც უნდა

ძველი, გვერდებგაყვითლებული წიგნი, რომელიც მუხლებზე მიდევს და ფრთხილად ვფურცლავ, ჩემი ბავშვობის განუყოფელი ნაწილია. „პეპი გრძელიწინდა”, რომელიც ასტრიდ ლინდგრენმა თავისი 7

დარწმუნებული ვარ, თითქმის ყველა ყოფილხართ აჭარაში. ალბათ, არაერთხელ გაგიტარებიათ სასიამოვნო ზაფხული საქართველოს ერთ-ერთი გამორჩეული რეგიონის სანაპიროებზე. აჭარა მხოლოდ ზღვისპირეთი არ