რამდენიმე დღის წინ უცნაურ სიტუაციაში აღმოვჩნდი. ერთ-ერთი გამოცემისთვის ახალ ავტორებს ვეძებდი. ათეულობით რეზიუმეს გაცნობის შემდეგ ყველაზე საინტერესო პრეტენდენტები გასაუბრებაზე დავიბარე.

გამარჯობა, მე დიანა ვარ და მე უსინათლო ვარ, მხედველობა თანდათან სულ უფრო და უფრო  დავკარგე, ახლა სკოლაში დავდივარ და ბრაილით

ალბათ გსმენიათ ცნობილი იმ გამონათქვამის შესახებ, რომელიც მუსიკალური სმენის არმქონე ადამიანისა და სპილოს ურთიერთობის საკითხებს განიხილავს. ჩემი მუსიკალური მონაცემების შეფასებაც

კიევის დროით, სამი საათია. თბილისში საღამოს შვიდ საათზე მოვფრინავ, მაგრამ აეროპორტიდან ქალაქში გასვლას არ ვაპირებ. ვილნიუსიდან ვბრუნდები, ვილნიუსი კი ჩემთვის

ერთ ბებიაზე ბევრი დავწერე, ახლა მეორეზე დავწერ. ნატანები უცნაური სოფელია, ბევრი ხალხით და ალაგ-ალაგ – ურბანული მოტივებით: დიდი სკოლით, სპორტდარბაზით

გახსოვთ როდის გაიგეთ, რომ არსებობდა საშინელება სახელად ფაშიზმი, რომელმაც ათასობით ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა ჩვენს დაბადებამდე რამდენიმე ათწლეულის წინ? მე მახსოვს