“ჩვენი, სტუდენტების ფული, უნივერსიტეტის ბიუჯეტის საკმაოდ დიდი ნაწილი იხარჯება გართობაზე”, – მითხრა ერთმა ჩემმა რესპოდენტმა რამდენიმე დღის წინ, რომელიც ახლა

ალბათ, არ არსებობს ამაზე უფრო დიდი დასაწყისი მსოფლიო სიტყვიერებაში, ამაზე უფრო ყოვლისმომცველი და, იმავდროულად, ყოვლისგამაბიაბრუებელი: „იყო და არა იყო არა“.

საბედისწერო შემთხვევა შეიძლება წინასწარ გააზრებულმა ან გაუცნობიერებელმა საფრთხემ კი არა, ადამიანების კეთილმა, პატიოსანმა ქმედებებმაც გამოიწვიოს. 1993 წლის სექტემბერი – ომითა

19 თებერვალი მძიმე აღმოჩნდა ლიტერატურისთვის. ხალხს ჯერ ჰარპერ ლის გარდაცვალება ვერ მოენელებინა, რომ იმავე დღეს, ოდნავ მოგვიანებით, სემიოტიკოსი, ფილოსოფოსი და

ცოტა ხნის წინ ინტერნეტში ელვის სისწრაფით გავრცელდა ფოტო პატარა დელფინის, რომელიც არგენტინის ერთ-ერთ პლაჟზე გამორიყული, გარდაიცვალა მას შემდეგ, რაც ტურისტების

განსაკუთრებით ბედნიერი ვარ მაშინ, როდესაც რომელიმე სკოლაში მოსწავლეებს ჩემთან საუბრის სურვილი უჩნდებათ ხოლმე. ასეთი რამ ძალიან იშვიათად, წელიწადში ერთხელ ხდება.

მდიდარია ქართული მწერლობა თუ ხალხური სიტყვიერება ანდაზებითა და აფორიზმებით. ბევრ მეცნიერულ თეორემასა და აქსიომას შეშურდება მათი სისხარტე, ლაკონიურობა თუ სიღრმე.

ვიცოდი ის, რომ ყოფილ სამხედრო დასახლებაში მივდიოდი, სადაც ახლა სოციალურად დაუცველები, მაღალმთიანი რეგიონებიდან ჩამოსულები, იძულებით გადაადგილებულები, ემიგრირებული  ჩინელები და ინდოელები

ბატონი პი ჩქარი ნაბიჯით შევიდა წიგნის მაღაზიაში. ასეთი არეული თაროები, მიმოფანტული წიგნები და ბევრი ძახილის მიუხედავად ვერნაპოვნი გამყიდველი – ცოტა

წინა პოსტში მიმოვიხილეთ წიგნები, რომლებიც აუცილებლად გამოგადგებათ ენისა თუ ლიტერატურის გაკვეთილების სრულყოფისთვის, ორთოგრაფიასთან დაკავშირებული პრობლემების მოსაგვარებლად თუ, უბრალოდ, ახალი და