აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში სამოქალაქო განათლების გაკვეთილებზე საბჭოთა კავშირის დაშლისა და „სოციალისტური ბანაკის“ რღვევის საკითხებს მნიშვნელოვან დროს უთმობენ ხოლმე. მასწავლებლები მოსწავლეებთან

მეტალი ბენზინის ნაცვლად – მითი თუ სინამდვილე? უცნაური არსებაა ადამიანი. ქედმაღალი, ამპარტავანი, მეამბოხე, თავისად – თავისუფლების და სხვისი დამონება-დამორჩილების მოსურნე,

არსებობს რაღაცები, რასაც ადამიანები ადრეულ ასაკში სწავლობენ და სიცოცხლის ბოლომდე დაატარებენ ამ ცოდნას, როგორც აღიარებულ ჭეშმარიტებას, რომელსაც გადამოწმება აღარ სჭირდება.

ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში არაერთი ლიტერატურული კონკურსის ჟიურის წევრი ვიყავი. საპასუხისმგებლო და რთული საქმეა, ტიტანურ შრომასა და ნებისყოფას მოითხოვს. ტიტანურ

შემოდგომის სცენის გამნათებელი ყველაზე შემოქმედებითი კაცი უნდა იყოს დანარჩენ ოთხთა შორის, მზის ნათურას სასწაულს აკეთებინებს. მთავარია ქარი ქროდეს. პარტერიდან და

უახლესი პოლიტიკური ისტორია მომავალი თაობებისთვის უამრავ მხიარულ ამბავს ინახავს. საარჩევნო კომუნიკაციების საკითხებით დაინტერესებული მეცნიერები თავისუფალ დროს პოლიტიკური მეტსახელების შესწავლაზეც ხარჯავენ.

როცა სასკოლო პროგრამაში საბუნებისმეტყველო საგნები გაჩნდა, ჩემ შესახებ ჩამოყალიბდა აზრი, რომ უფრო „ჰუმანიტარი” ბავშვების კატეგორიას მივეკუთვნებოდი და ვინაიდან ლიტერატურას, უცხო

ხშირად მიფიქრია იმ უზარმაზარ პასუხისმგებლობაზე, რასაც მასწავლებლობა გულისხმობს. ერთი სიტყვით, ერთი დაუფიქრებელი წინადადებით  სამუდამოდ ჩაკეტო ახალგაზრდა, დაინტერესებული ადამიანის ცნობისმოყვარეობა მზა

მესამე დღეა, წვიმს. წვიმს გადაუღებლად. ცა მოქუფრულა და მზის სხივებს ჩვენამდე არ უშვებს. ამინდი განწყობაზეც მოქმედებს. მუშაობა გეზარება. არ აქვს

Google-მა 2011 წელს ინტერმეტმომხმარებლებს ხელოვნების ყველაზე მასშტაბური, და როგორც მერე აღმოჩნდა, პოპულარული პლატფორმა შესთავაზა – ციფრული მუზეუმი, რომელიც საწყის ეტაპზე