გარეთ გაზაფხულივით მშვიდი შემოდგომაა. მოსწავლეებს ჩემს საყვარელ ლექსებს ვუკითხავ, მათ გაბრწყინებულ თვალებს ვხედავ. მეც მშვიდად ვარ.   ეს ლექსი შარშან

ბარათაშვილის შემოქმედების გააზრება მსოფლიო ლიტერატურისა და, საზოგადოდ, კულტურის კონტექსტში ილია ჭავჭავაძემ დაიწყო და შემდეგ წარმატებით გააგრძელეს სხვა მწერლებმა, ლიტერატურათმცოდნეებმა. შექსპირი,

ლიტერატურა არის შეკითხვა ცხოვრებასთან – ასე მარტივად და გასაგებად შეიძლება ავხსნათ მხატვრული ლიტერატურის ბუნება. ასე შეიძლება ვუპასუხოთ შეკითხვას, რა არის

ყველამ იცის, რომ გამოქვეყნებულ ტექსტს განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს. ის არის სანდო წყარო, სანდო ინფორმაცია, სანდო დასაყრდენი და არგუმენტი. ეს განსაკუთრებით

მხატვრული ტექსტის წაკითხვა, გაგება, გააზრება, აღქმა და გაცნობიერება –  კითხვის მიმართულების უმთავრესი მიზნებია. როგორ ვამოწმებთ, რა მიმართებები უჩნდებათ მოსწავლეებს წაკითხულის

მასწავლებლებს უჩვეულო ზამთარი დაგვიდგა. აქამდე დეკემბერი საკმაოდ დატვირთული იყო: „აკადემიური მოსავლის“ აღება, სკოლის სადღესასწაულო იერზე ზრუნვა, ზამთრული განწყობების შეგროვება… წელს

ყველა რელიგიურ დღესასწაულში ყოველთვის სიკეთის, სიყვარულისა და თვითჩაღრმავების იდეაა ჩადებული, მაგრამ ალბათ თქვენც ჩემსავით ფიქრობთ, რომ ყველაზე, ყველაზე კეთილი დღესასწაულია

ბოლო წლებში აქტიურად გამოიყენება ტერმინი „სწავლის უნივერსალური დიზაინი“.  ის განისაზღვრა, როგორც ერთგვარი ჩარჩო, რომლის მიზანია, ბავშვებისათვის არსებული შემაფერხებელი ბარიერების აღმოფხვრა,

ფოტოების გადაღება ბავშვობიდან მიყვარდა. სასიამოვნო რიტუალი იყო ფირის შეძენა, კოდაკის აპარატში მოთავსება,  36 სურათის გადაღება (36 კადრს იტევდა ფირი) და

მუსიკა პროზაში სხვადასხვანაირად იქმნება: სრუქტურის, კომპოზიციის, მხატვრულ სახეთა სისტემის, შინაარსობრივი თუ ფრაზეოლოგიური რიტმულობის ვარიაციულობის გათვალისწინებით. ამგვარი თხრობა გადაძახილია სინკრეტულ ხელოვნებასთან,