ილიას ეროვნული იდენტობის განმსაზღვრელ ტრიადაში ,,ენა, მამული, სარწმუნეობა” ენის პრიმატზე შეიძლება საუბარი. ერი აღიდგენს დაკარგულ სარწმუნოებას, ტერიტორიასაც, მაგრამ ენა თუ

ყველაზე ხანდაზმული „ცისფერყანწელი“, ლეგენდარული დასის უკანასკნელი მოჰიკანი, 1990 წლის 28 ოქტომბერს გარდაიცვალა, 95 წლისა. მისი გარდაცვალების დღეს საბჭოთა საქართველოში პირველი

„მარიტა თითქოს მზეს ჩამოვარდნოდა!“ მარიტა სახე-სიმბოლოა მშვენიერებისა, რომელიც ღვთაებრივთან არის წილნაყარი. დროდადრო სამყაროს მოევლინება ხოლმე ხორცშესხმული მშვენიერება, რათა წუთისოფლის წყვდიადი

  ბავშვობიდან გვარიგებენ, რომ ბევრი უნდა ვიკითხოთ, რომ წიგნები გარე სამყაროს უკეთესად აღქმაში გვეხმარება, ლექსიკას გვიმდიდრებს და მართლწერას გვიხვეწს, მაგრამ…

არც ერთ ნაწარმოებს არ გამოუწვევია ჩვენს ლიტერატურულ წრეებში აზრთა ისეთი სხვადასხვაობა, როგორიც „გველის მჭამელს“. დღემდე არ მომხდარა ამ პოემის საფუძვლიანი

სამი წლის წინ თბილისის კლასიკურ გიმნაზიაში გვეწვია მასწავლებლის სახლის არაჩვეულებრივი ტრენერი ნინო მარღიშვილი ისტ-ის ტრენინგმოდულით „პროექტებით სწავლება“, რომელმაც ბევრი რამ

პოეზია ხელოვნების უძველესი დარგია, რომელშიც სათქმელის ოსტატურად გადმოცემისა და საგნებისა თუ მოვლენების შთამბეჭდავად წარმოსახვისთვის  უმთავრესია სიტყვა. პოეზიის ენა  ჩვეულებრივი მეტყველებისგან

ორბელიანი ლუდოვიკო მეთოთხმეტესთან ალოდინეს და… მეთხუთმეტე კაცად შევიდა. ცამეტი ლუდოვიკო კედლიდან იყურება. ციცას ეფერება ლუი მეთოთხმეტე. ხალხს ხმა დაუკარგა მეფის

  (ფიქრები ჯემალ ქარჩხაძის პრეისტორიული მოთხრობის გმირზე)   მახსოვს, რამდენიმე წლის წინ ჯემალ ქარჩხაძის „იგი“ უნდა ამეხსნა მეთორმეტეკლასელებთან. ალექსანდრე გარკვეული