ლექსი „ევროპა“ პაოლო იაშვილმა 1922 წელს დაწერა, 1921 წლის 25 თებერვლიდან ერთი წლის შემდეგ. ასი წელი გვაშორებს ლექსში აღწერილ მოვლენებს.

ჩემი სამი წლის ძმისშვილი სესილი მთელი ზამთარი თავგამოდებით მღერის: „ფიფქებო, ფიფქებო, ქათქათა ფიფქებო“, მაგრამ წარმოდგენაც არა აქვს, რა არის ეს

რატომ ჭაშნაგირი? უცნაური კითხვაა, თუ რატომ მაინცდამაინც ჭაშნაგირი და არა, მაგალითად, ამირეჯიბი ან ამილახვარი შეარჩია რუსთველმა ფატმანის საყვარლად. როგორც ვიცით,

დავით წერედიანი არ ყოფილა მასების პოეტი, ფართო ცნობადობის, პოპულარული სახე… გარდა იმისა, რომ თავად იყო მოკრძალებული, თავმდაბალი, ასკეტური ბუნებისა, ამბიციებს

 მიხეილ ჯავახიშვილის „თეთრი კურდღლისა“ და ქართული ხალხური ზღაპრების მიხედვით   „ერთი სიცოცხლე გავათავე, სანამ პასუხს გავიგებდი…“,  „ერთი სიცოცხლე გავათავე, სანამ

„სად არიან შვილები?“ – ეს არის შეკითხვა, რომელიც ათჯერ ისმის ბესიკ ხარანაულის ამავე სათაურის ლექსში. აქედან ერთხელ სიტყვა „შვილები“ ჩანაცვლებულია

მეორე წელია, რაც ეროვნული სამეცნიერო ფონდის მიერ დაფინანსებულ პროექტზე ვმუშაობ. ამ პროექტის ფარგლებში მე-19 საუკუნეში რუსულ ენაზე გამოცემულ პერიოდულ ლიტერატურას

„გალაკტიონ ტაბიძე – პლანეტის ნომერ პირველი პოეტი“… ასეთი ჩანაწერი გაუკეთებია ერთგან კონსტანტინე გამსახურდიას და ამ ფრაზით ყველაფერია ნათქვამი. ერთმა მოსწავლემ

თანამედროვე მსოფლიო ლიტერატურის გაცნობა აუცილებელია ქართული მწერლობის, როგორც მისი შენაკადის, გასააზრებლად. სასიხარულოა, რომ ქართველ მთარგმნელთა წყალობით ავსტრიულ მწერლობას საკმაოდ კარგად

სასკოლო პროგრამაში შეტანილი ტექსტები მოსწავლეებისთვის (ხშირად) მოსაწყენ და უინტერესო საკითხავთან ასოცირდება. ეს საერთო განწყობა, როგორც წესი გადამდებია ხოლმე და პედაგოგს